اِل نینیو (El Niño)
(واژه ای اسپانیایی به معنای «نوزاد») عارضه ای اقیانوس شناختی و هواشناختی. هنگامی پدید می آید که جریانی از آب گرم فقیر از مواد مغذّی به سمت جنوب حرکت کند تا جایگزین آب سطحی سرشار از مواد مغذّی جریان پرو، در طول ساحل غربی امریکای جنوبی، شود. این پدیده هر سال، حوالی پایان ماه دسامبر روی می دهد و چندین هفته طول می کشد. بعضی سال ها ممکن است تا چند ماه دوام بیاورد. نتیجۀ این پدیده کاهش صید ماهی و تغییر جهانی الگوهای آب وهواست. به نظر می رسد که اِل نینیو براثر توقف وزش بادهای بسامان و جریان های اقیانوسی ناشی از این بادها صورت می گیرد. بعد از این پدیده آب های سطحی گرم از سمت شرق جریان پیدا می کنند. این پدیده وضع اقلیمی ناحیه را به شدّت مختل می کند. این پدیده موجب وقوع قحطی در اندونزی، خشکسالی و آتش سوزی بیشه زارها در جزایر گالاپاگوس، طوفان و بارش سیل آسا در کالیفرنیا و امریکای جنوبی، و نابودی ماهی های آنشوا و حیات وحش پرو شده است (۱۹۸۲ـ۱۹۸۳). اِل نینیو به رشد سریع جلبک ها نیز در خشک رود های استرالیا کمک کرد و موجب وقوع چندین تیفون کم سابقه در ۱۹۹۱ در ژاپن شد. تصور می شود که این پدیده سبب بروز خشکسالی ۱۹۹۷ استرالیا بوده، و در بعضی از بلایای بوم شناختی، ازجمله آتش سوزی جنگل های اندونزی، نقش داشته است. اِل نینیو معمولاً حدود هجده ماه طول می کشد، اما بنابه اِل نینیویی که از ۱۹۹۰ تا ژوئن ۱۹۹۵ به طول انجامید، اقلیم شناسان ایالات متحده امریکا برآورد کردند که این دوره در قرن ۲۱ طولانی تر خواهد بود. آخرین اِل نینیوی طولانی از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۱ سبب بروز خشکسالی و قحطی پردامنه در بنگال شد. اِل نینیو با گرم شدن کرۀ زمین نیز مرتبط است. اِل نینیو بر سراسر کرۀ زمین تأثیر می گذارد. الگوهای وزش باد در جریان اِل نینیوی ۱۹۹۸ سرعت چرخش زمین را کاهش داد و۰.۴ میلی ثانیه از طول روز کاست. این امر، با مجموعه ای از تلسکوپ های رادیویی اندازه گیری شد. در ۱۹۹۶ پژوهشگران ایالات متحده امریکا با بررسی بقایای سنگوارۀ جانوران در ساحل غربی امریکای جنوبی برآورد کردند پدیدۀ اِل نینیو از ۵هزار سال قبل آغاز شده است.
(واژه ای اسپانیایی به معنای «نوزاد») عارضه ای اقیانوس شناختی و هواشناختی. هنگامی پدید می آید که جریانی از آب گرم فقیر از مواد مغذّی به سمت جنوب حرکت کند تا جایگزین آب سطحی سرشار از مواد مغذّی جریان پرو، در طول ساحل غربی امریکای جنوبی، شود. این پدیده هر سال، حوالی پایان ماه دسامبر روی می دهد و چندین هفته طول می کشد. بعضی سال ها ممکن است تا چند ماه دوام بیاورد. نتیجۀ این پدیده کاهش صید ماهی و تغییر جهانی الگوهای آب وهواست. به نظر می رسد که اِل نینیو براثر توقف وزش بادهای بسامان و جریان های اقیانوسی ناشی از این بادها صورت می گیرد. بعد از این پدیده آب های سطحی گرم از سمت شرق جریان پیدا می کنند. این پدیده وضع اقلیمی ناحیه را به شدّت مختل می کند. این پدیده موجب وقوع قحطی در اندونزی، خشکسالی و آتش سوزی بیشه زارها در جزایر گالاپاگوس، طوفان و بارش سیل آسا در کالیفرنیا و امریکای جنوبی، و نابودی ماهی های آنشوا و حیات وحش پرو شده است (۱۹۸۲ـ۱۹۸۳). اِل نینیو به رشد سریع جلبک ها نیز در خشک رود های استرالیا کمک کرد و موجب وقوع چندین تیفون کم سابقه در ۱۹۹۱ در ژاپن شد. تصور می شود که این پدیده سبب بروز خشکسالی ۱۹۹۷ استرالیا بوده، و در بعضی از بلایای بوم شناختی، ازجمله آتش سوزی جنگل های اندونزی، نقش داشته است. اِل نینیو معمولاً حدود هجده ماه طول می کشد، اما بنابه اِل نینیویی که از ۱۹۹۰ تا ژوئن ۱۹۹۵ به طول انجامید، اقلیم شناسان ایالات متحده امریکا برآورد کردند که این دوره در قرن ۲۱ طولانی تر خواهد بود. آخرین اِل نینیوی طولانی از ۱۹۳۹ تا ۱۹۴۱ سبب بروز خشکسالی و قحطی پردامنه در بنگال شد. اِل نینیو با گرم شدن کرۀ زمین نیز مرتبط است. اِل نینیو بر سراسر کرۀ زمین تأثیر می گذارد. الگوهای وزش باد در جریان اِل نینیوی ۱۹۹۸ سرعت چرخش زمین را کاهش داد و۰.۴ میلی ثانیه از طول روز کاست. این امر، با مجموعه ای از تلسکوپ های رادیویی اندازه گیری شد. در ۱۹۹۶ پژوهشگران ایالات متحده امریکا با بررسی بقایای سنگوارۀ جانوران در ساحل غربی امریکای جنوبی برآورد کردند پدیدۀ اِل نینیو از ۵هزار سال قبل آغاز شده است.
wikijoo: ال_نینیو