ال مهنا

[ویکی فقه] آل مهنا. آل مهنا از اشراف حسینی خاندانی از سادات حسینی حاکم بر مدینه منوره در قرن چهارم بودند.
آنان فرزندان ابو عماره حمزه مشهور به مهنا اکبر بن داود بن احمد بن قاسم از نسل امام سجاد (علیه السّلام)
سخاوی، شمس الدین، التحفة اللطیفه، ج۱، ص۵۶.
داود بن قاسم خود را به فاطمیان نزدیک کرد و با حمایت آنان حکومت مدینه را به دست آورد. پس از حکمرانی کوتاه مدت وی در حدود یک سال، فرزندانش هانی (سلیمان) و مهنا (حمزه) به حکمرانی آن شهر رسیدند.
عبدالغنی، عارف، تاریخ امراء المدینه، ص۲۳۴.
آل سبیع، آل جماز (جمامزه)،
سخاوی، شمس الدین، تاریخ المدینه، ص۲۲۸.
...

[ویکی حج] آل مهنا. آل مُهَنّا از علویان حاکم بر مدینه (حکومت: ۴۰۱-۵۸۳ق).
این خاندان از سادات حسینی و از نسل امام سجاد(ع) بودند که حدود دو قرن بر مدینه حکومت کردند. اولین حاکم آنها مُهَنّا پسر داود بن قاسم بود که پس از پدر و برادرش به حکومت مدینه رسید و پس از وی فرزندانش به طور متناوب (به جز مدت محدودی) حاکم این شهر بودند. آخرین حاکم این خاندان ابوفلیته قاسم عزالدین بود که تا سال ۵۸۳ق حاکم این شهر بود.
خاندان آل مهنا در زمره اشراف حسینی، از نسل ابوعماره حمزة مُهنا الأکبر بن داود بن قاسم (متوفای ۴۰۸ق) بودند که نسبشان به امام زین العابدین(ع) می رسید. آنان حدود یک سده حکمران محلی مدینه بودند. بنوفُلَیتَه، هواشمیه و جَمامِزَه (بنوجَمّاز) از زیرشاخه های آل مهنا هستند. ایشان رقابتی سخت با حاکمان حسنی زیدی مکه داشتند که نسبت به اشراف حسینی از قدرت و جایگاهی والاتر برخوردار بودند. هر دو دستگاه خلافت فاطمی و عباسی برای گسترش نفوذ در حرمین تلاشی بسیار داشتند؛ چرا که نام بردن از خلیفه بر منبر مکه، به ویژه در موسم حج، در آن روزگار از عناصر مشروعیت بخش خلافت شمرده می شد. اشراف مکه و مدینه نیز برای بهره مندی از کمک های این دو کانون قدرت، می کوشیدند با هر دو پیوند داشته باشند؛ هر چند که بیشتر نگاهشان به دستگاه فاطمیان بود.