( المعیة ) المعیة. [ اَ م َ عی ی َ ] ( ع مص جعلی ، اِمص ) تیزرایی و تیزهوشی. ذکاء، و معنی آن خصلتی است که منسوب به المعی باشد و اشتقاق آن از «لَمَعَ النار» بمعنی روشن شدن آتش است. ( از اقرب الموارد ).
