ال عمران

《 این سا 》 بوده به معنای مثل و مانند یا شبیه این. ضمیر دوم شخص مفرد این، اشاره به یک فرد انسانی نداشته بلکه به هر فرد انسانی و هر موجود زنده و غیر زنده دیگری. لذا واژه ایسا از دیدگاه اجداد ابراهیم و خود وی یک بینش و باور حقیقی بوده به معنای یکی بودن آفریدگار کائنات و خود کائنات، یکی بودن خدا و جهان، خالق و مخلوقات و یکی بودن علت کل و اثرات آن یا معلولات. نام فرزند دوم آبراهام ( ابراهیم ) و سارا به زبان خود آنان به شکل ایساّک یا ایسا اک تلفظ و بیان میشده به معنای ایسای کوچک. اُم الکتاب یا کتابِ مادر که در آیه ۷ آل عمران در قرآن به آن اشاره شده، در اصل و ریشه تَورا ( تورات ) بهمراه پیوست های آن تحت عنوان عهد یا پیمان و یا وصیت نامه قدیم بوده که از دیدگاه پیامبر اسلام در بر دارنده محکمات یا آیات محکم بوده از قبیل دو داستان مبدئی - بنیادی ادیان ابراهیمی ( یهودیت و مسیحیت و اسلام ) یکی آفرینش شش روزه جهان و دیگری خلق بابا آدم و ننه حوا. در آن سوره کلمه متشابهات به معنای شک و شبهه نبوده بلکه به معنای شبیه یا مانند. یعنی نقل و قول آن دو داستان و خیلی از داستان های مندرج در کتابِ مادر ( عهد یا پیمان و یا وصیت نامه قدیم ) در ایوان گلی های چهارگانه ( اناجیل اربعه ) بهمراه پیوست های آن تحت عنوان عهد یا پیمان و یا وصیت نامه جدید و خود قرآن. هو در آن سوره هیچ چیز دیگری نمیباشد غیر هو ایلامیان؛ یاهوی اکّدیان؛ یَهوَه عبریان یا یهودیان و اهوی پارسیان و نه ضمیر سوم شخص مفرد او. نام مادر ایسا با حروف لاتین به سه شکل زیر نوشته شده : Maria با تلفظ ماریا. پسوند ریا در زبان فارسی امروز به معنای مکر و حیله می باشد، اما به زبان آرامی به معنای دوست بوده و لذا ماریا به زبان و از دیدگاه والدین آرامی زبان وی به معنای دوستِ ما بوده. Maryam با تلفظ ماریَم به معنای مار دریائی یا آبی. Meryam با تلفظ مِریام به معنای پیچک آبی یا دریائی. نام خواهر موسا با حروف لاتین Mirjam بوده با تلفظ میرجام به معنای پیاله یا جامی که امیر از آن آب یا شراب می نوشد و امیر اشاره به آقا یا سرور دنیا داشته یعنی یَهوَه. بر اساس مستندات تورا، آبراهام اولین انسانی بوده که آفریدگار آسمان ها و زمین های هفتگانه ( السموات و الارضین سبع ) را آقا یا سرور دنیا خطاب نموده به شکل : ای آقا ای سرور دنیا!
و ما یعلم تاویله الا الله و راسخون فی علم ، در آن سوره ی قرآنی به این معنا نبوده که ما یعنی ما افراد انسانی ( منجمله خود پیامبر ) به تفسیر آیات محکم و متشابهات آن علم و آگاهی نداریم بلکه فقط الله و راسخون در علم، بلکه به این معنا بوده که ما افراد انسانی به اوایل یا اول ها یعنی ریشه ها و اصل های آسمانی موجودات زنده و غیر زنده و ریشه و اصل خود این طبیعت و دنیا علم و آگاهی نداریم و نمی توانیم داشته باشیم الا یعنی بلکه یا مگر الله و نفوذ کنندگان در علم خدا. یعنی دانشمندان علوم طبیعی و تجربی عصر جدید که بعضی قوانین مهم حاکم بر طبیعت را کشف کرده و آنها را به زبان ریاضی فرمولبندی و بیان نموده که در عمل دارای کاربرد های فراوانی برای انسان میباشند.
نتیجه کلی اینکه انسان هیچگاه نمی تواند به کمک کلیه معارف وحیانی و حدیثی و روائی دینی و معارف حاصل از استدلالات منطقی و عقلانی فلسفی و کشف و شهودات شوقانی و ذوقانی عرفانی و جمع این معارف بر رویهم به معرفت یا شناخت حقیقی خود و خدا نائل گردد بلکه فقط از طریق شناخت ظاهر و باطن این واقعیت و طبیعت و یا بطور کلی از راه شناخت محتوا و محیط این کیهان یا جهان به روش علمی. کلماتی از قبیل هو ، اهو، اهورا، اهورا مَزِدا ، یاهو، یهوه، آقا یا سرور دنیا، اله، اِلی یا پدر آسمانی ، اِل و بِل و بعال ، الله ( اَل اله ) ، خُوا، خدا، زئوس ، تئوس، تئو، تائو، برهمن و برهمان ( اولی مفرد و دومی جمع به معنای : بیایید به راه من و به راه ما ) هرکدام فقط یک نام و عنوان اند در زبان های گوناگون و مختلف انسانی که بر روی یک موجود مطلق، بیکران، بی حد و مرز یا بینهایت، واحد و احد و یگانه و یکتا، بی نیاز مطلق که هیچ موجود دیگری چه شهودی و چه غیبی غیر از او نه وجود دارد و نه میتواند وجود داشته باشد، نهاده شده و نه خود وی. این نام ها هرکدام تنها از دیدگاه های ایلیاتی، طایفه ای، قبیله ای، قومی و وابستگی های آئینی و دینی عزیز و دلچسب و خوش خط و خال و در لفظ و بیان خوش آهنگ و آوا می باشند و نه بطور عام و جهانشمول. عبارت بسم الله قرآنی به معنای : به نام الله بوده و میباشد ( و نه به نامِ نام های دیگری از قبیل هو، اهو ، اهورا، یاهو، یهوه، . . . ) . لذا ترجمه بسم الله الرحمن الرحیم به زبان فارسی بصورت 《 بنام خداوند بخشنده مهربان 》 اشتباه بوده و میباشد . در عوض از دیدگاه آتئیست ها واژه های بیخدائی و خدا ناباوری عزیز و دلچسب و جذاب و خوش خط و خال و در بیان خوش آهنگ و آوا میباشند و آنهم فقط در میدان رقابت سر سختانه با دینداران و خدا باوران و نه با هدف شناخت واقعیت و کشف حقیقت و دوست داشتن انسان.
ز بند و کمند عشق تو ای یار هیچ امید رهایی و رستگاری نیست رو به آسمان و دست به دعا/ کجا و کی توانند گریزند این مخلوقات ناچیز زین داغ های نهاده بر سر و دل و دست و پا ؟/

بنابه گزارش منابع اسلامی، این سوره ۴ نام مشهور دارد که «آل عمران» مشهورترین نام آن است و از آیه ۳۳ سوره گرفته شده است. «طیّبه» به معنای پاکیزه و «زهراء» به معنی درخشان، «دیباج القرآن» یا «دیابیج القرآن» اسامی دیگر این سوره است که در فرهنگ نامه علوم قرآن به آنها اشاره شده است.
سوره آل عمران سومین سوره قرآن در ترتیب مصحف کنونی و از نظر ترتیب نزول هشتاد و نهمین سوره ای است که پیش از سوره احزاب و پس از سوره انفال نازل شده است. ولی بنابر آنچه در دانشنامه بزرگ اسلامی آمده، این سوره یکی از هفت سوره بلند قرآن می باشد که بنابر قول منسوب به علی بن ابی طالب، ابن عباس و جابر بن زید، هشتاد و هفتمین سورهٔ نازل شدهٔ قرآن است.
این سوره به دوران پرتنش جنگ بدر و احد و جنگ با غیرمسلمانان مربوط می شود. محتوای این سوره پیرامون چند موضوع کلی است:
• معارف اسلامی مانند توحید، معاد، و صفات خداوند.
• جهاد و شرح عبرت ها از دو غزوهٔ بدر و احد.
• برخی احکام اسلامی مانند حج و امر به معروف و نهی از منکر.
• تاریخ پیامبرانی مانند آدم، نوح، ابراهیم، موسی، و عیسی و داستان مریم فرزند عمران.
به گزارش فرهنگ نامه علوم قرآن؛ در این سوره مسلمانان به وحدت و عدم تفرقه، صبر و ثبات قدم در دفاع از اسلام و تقویت آن دعوت شده و آنان نسبت به مخالفان اسلام مانند یهودیان و مسیحیان و مشرکان، که در آن زمان به مبارزه با اسلام اهتمام داشتند، هشدار داده شده اند. شناخت مردم و جامعه، جریان ولادت عیسی و یحیی، یادکرد برخی از غزوه های محمد، ماجرای مباهله، مقام شهید و فضیلت جانبازی و مسائل عقیدتی از دیگر نکات مهم محتوایی این سوره هستند.
↑ متن عربی آیه: «اِنَّ اللهَ اصْطَفی آدَمَ وَ نُوحاً وَ آلَ اِبراهیمَ و آلَ عِمرانَ عَلَی العالَمینَ. » ترجمه: خداوند، آدم و نوح و خاندان ابراهیم و خاندان عمران را بر جهانیان برتری داد.

13 ) رعد
14 ) ابراهیم
15 ) حِجر
16 ) نحل
17 ) اِسراء ( بنی اسرائیل )
18 ) کهف
19 ) مریم
20 ) طه
21 ) انبیاء
22 ) حج
23 ) مؤمنون
24 ) نور
25 ) فرقان
26 ) شعراء
27 ) نمل
28 ) قصص
29 ) عنکبوت
30 ) روم
31 ) لقمان
32 ) سجدة
33 ) احزاب
34 ) سبأ
35 ) فاطر
36 ) یس
37 ) صافات
38 ) ص
39 ) زمر
40 ) غافر
41 ) فصّلت
42 ) شوری
43 ) زخرف
44 ) دخان
45 ) جاثیه
46 ) احقاف
47 ) محمد
48 ) فتح
49 ) حجرات
50 ) ق
51 ) ذاریات
52 ) طور
53 ) نجم
54 ) قمر
55 ) الرحمن
56 ) واقعه
57 ) حدید
58 ) مجادله
59 ) حشر
60 ) ممتحنه
61 ) صف
62 ) جمعه
63 ) منافقون
64 ) تغابن
65 ) طلاق
66 ) تحریم
67 ) مُلک
68 ) قلم
69 ) حاقه
70 ) معارج
71 ) نوح
72 ) جن
73 ) مزّمّل
74 ) مدثر
75 ) قیامه
76 ) انسان
77 ) مرسلات
78 ) نبأ
79 ) نازعات
80 ) عبس
81 ) تکویر
82 ) انفطار
83 ) مطففین
84 ) انشقاق
85 ) بروج
86 ) طارق
87 ) اعلی
88 ) غاشیه
89 ) فجر
90 ) بلد
91 ) شمس
92 ) لیل
93 ) ضحی
94 ) شرح
95 ) تین
96 ) علق
97 ) قدر
98 ) بینه
99 ) زلزله ( زلزال )
100 ) عادیات
101 ) قارعه
102 ) تکاثر
103 ) عصر
104 ) همزه
105 ) فیل
106 ) قریش
107 ) ماعون
108 ) کوثر
109 ) کافرون
110 ) نصر
111 ) مسد
112 ) اخلاص ( توحید )
113 ) فلق
114 ) ناس

مخصوص عربی ( ح ع ث ص ض ذ ط ظ ) می نویسند. تا به کلمات تورکی هویت عربی دهند. . . عمران=اوم ران ( هر کلمه ایی آخرش ران باشد. تورکی است. مثل ایران، چمران ( چم ران ) چم=مه=سیس. . . چمستان، مهستان، سیستان ( هر کلمه ایی آخرش استان بر وزن بستان باشد تورکی است. مثل گلستان، لرستان، کوردستان، سیستان ، . . ال عمران= ایل اوم ران. . . آل محمد=ایل محمد ایل تورکی است. . مثل ایسرایل، میکایل، جبرایل، عزرایل،