ال عبا

/~Ale~abA/

لغت نامه دهخدا

( آل عبا ) آل عبا. [ ل ِ ع َ ] ( اِخ ) حضرت رسول اکرم و امیرالمؤمنین علی و فاطمه زهرا و حسن و حسین صلوات اﷲعلیهم. و از اینرو بایشان آل عبا گویند که زمانی در زیر یک عبا خفته بودند و برحسب اخبار جبرئیل نیز بیامد و در زیر آن عبا ششم آن گردید کسب شرف و مرتبت را. و بجای آل عبا، پنج تن و پنج تن آل عبا نیز گویند :
سید سرفراز آل عبا
یافت تشریف سوره هل اتی.
سنائی.

فرهنگ فارسی

( آل عبا ) پنج تن : محمد ص - علی ابن ابیطالب فاطمه دختر محمد ص حسن بن علی ۴ و حسین بن علی - که طبق روایت [ حدیث کسائ ] در زیر عبای پیغمبر گرد آمدند و جبرئیل پیامی از طرف حق تعالی برای نبی اکرم ص آورد - خامس آل عباس .
حضرت رسول اکرم و امیرالمومنین علی و فاطمه زهرا و حسن و حسین را گویند

فرهنگ معین

( آل عبا ) (لِ عَ ) [ ع . ] (اِمر. ) خاندان پیغمبر اسلام . آل کسا و پنج تن آل عبا نیز نامیده می شود.

دانشنامه آزاد فارسی

آل عبا. آلِ عَبا
(یا: پنج تن آل عبا؛ اصحاب کساء) اصطلاحی احترام آمیز برای اشاره به پیامبر اکرم (ص) و امام علی (ع) و حضرت فاطمه (س) و امام حسن (ع) و امام حسین (ع). بنابر حدیث کساء، روزی پیامبر (ص) به منزل دخترش فاطمه (س) رفت و به منظور اظهار محبّت به خاندان خود، او و علی (ع) و دو پسرشان حسن (ع) و حسین (ع) را زیر بالاپوش (عبا یا کساء) خویش جمع و ایشان را دعا کرد. در آن هنگام جبرئیل به فرمان خداوند نازل شد و آیۀ تطهیر را فرود آورد. تعبیرهایی چون پنج تن و خمسۀ طیّبه نیز حکایت از این فضیلت مشهور دارد.

پیشنهاد کاربران

بپرس