ال طباطبای مصر

[ویکی فقه] آل طباطبای مصر. آل طباطبا یا طباطباییان، خاندان شیعه امامی و زیدی از نوادگان ابراهیم طباطبا که در طول سیزده قرن(قرن ۲-۱۴ق) در ایران، عراق، یمن، هند، مصر و شام می زیستند و شماری از شاخه های آن در جهان اسلام پراکنده اند. برخی از سادات این سلسله در مناطق مختلفی حکومت های محلی تشکیل دادند و شماری از امامان زیدیه از این خاندان برخاسته اند.
چند تن از فرزندان و نوادگان قاسم رسّی و برخی از برادران وی یعنی حسن بن ابراهیم و احمد بن ابراهیم و فرزندان عبداللـه بن ابراهیم به مصر رفتند و در آن جا ماندگار شدند.
ابن عنبه، احمد بن علی، عمدة الطالب، ج۱، ص۱۷۲، نجف، ۱۳۸۰ ق/۱۹۶۱ م.
همواره یکی از افراد متنفذ طباطبایی، عنوان نقیب السادات داشت.از احوال همۀ این عالمان اطلاع کافی در دست نیست و از این رو شرح زندگی و نقش علمی و اجتماعی آنان دشوار می نماید.
احمد بن عبدالله
برخی از عالمان طباطبایی مصر به شرح زیرند:احمد بن عبدالله بن ابراهیم طباطبا، عالم و انقلابی.به گفتۀ ابن اثیر (که او را احمد بن محمد بن عبداللـه بن ابراهیم دانسته) وی در ۲۵۵ ق/۸۶۹ م ــ و به گفتۀ ابن عنبه در ۲۷۰ ق/۸۸۳ م ــ در دیار بین برقه و اسکندریۀ مصر با داعیۀ خلافت قیام کرد و پس از آن به صعید رفت و در آن جا پیروانش افزون شدند و کار او بالا گرفت.احمد بن طولون (۲۲۰-۲۷۰ ق/۸۳۵-۸۸۳ م) سپاهیانی برای سرکوب او گسیل داشت.جنگ میان دو سپاه درگرفت که احمد در آن کشته شد و پیروانش پراکنده شدند.
ابن اثیر، عزالدین، الکامل، ج۷، ص۲۱۷، بیروت، ۱۳۸۵ ق/۱۹۶۵ م.
...