ال حمید

قسمتی از این قبیله در شرق عربستان و منطقه احساء و قطیف سکونت داشته و با تشکیل حکومت خود در احساء به همراهی قبیلهٔ بنی خالد که ریاست آن را بعهده داشتند نقش چشمگیری در تاریخ عربستان ایفا کردند. از نخستین حکام آل حمید می توان به شیخ برّاک بن غریر اشاره کرد که او را مؤسس حکومت آل حمید برمی شمارند. طبق نظر مؤرخینی چون حمد الجاسر و ابن بشر در سال ۱۰۸۰ هجری آل حمید و بنی خالد توانستند به رهبری براک بن غریر نیروهای عثمانی موجود در احساء رابیرون کرده و بدین ترتیب حکومت خود را تأسیس نمایند. یکی از شعرای بلاد الخط ( نام قدیم منطقهٔ قطیف ) که در اوایل حکومت آل حمید زندگی می کرده ضمن اعلام نارضایتی خود، زمان رسیدن آل حمید به حکم را طبق حساب حروف ابجدی در شعر خود اینچنین ذکر کرده است:
رأیت البدو آل حمید لمـّا **** تولّـوا أحدثوا فی الخط ظلما
أتی تاریخهم لمّـا تولّوا **** وقانا الله شرّهم طغی آلما
که بدین معنی می باشد: بادیه نشینان آل حمید را دیدم که هنگام تولی حکومت سرزمین الخط ( قطیف ) ظلم و ستم کردند. تاریخ حکومت آنان که خداوند مارا از شرّ آنان نگاه دارد در سال طغی آلما بود؛ که طبق حساب علم حروف ابجدی حروف کلمه ( ( طغی آلما ) ) برابر با ۱۰۸۰ می شود که همان سال به حکومت رسیدن آنان می باشد. از حاکمان معروف پس از براک بن غریر، شیخ سعدون بن محمّد آل حمید است که به مدت ۳۲ سال ( از ۱۱۰۳ تا ۱۱۳۵ هجری ) حکومت کرد و در زمان او وسعت منطقهٔ تحت حاکمیت آنان گسترده گشت؛ و علاوه بر نجد تا نزدیکی مرزهای سرزمین شام پیش رفت. یکی از شاعران به نام شبه جزیرهٔ عرب در زمان خود به نام منیع بن محمّد الدوسری که به لقب «راعی البیر» معروف است در حوالی سال ۱۱۳۵ هجری در قصیدهٔ ذیل که مشتمل بر بیش از ۷۰ بیت می باشد، علاوه بر مدح سعدون بن محمّد، محدودهٔ حکومت او را از منطقهٔ هَجر ( نام قدیم سرزمین احساء ) و تا نزدیکی سرزمین دار آل عمرو در شام و تمامی نجد و… ذکر کرده است.