ال جولسون

آل جولسون. آل جولسون ( انگلیسی: Al Jolson؛ ح. ۲۶ مه ۱۸۸۶ – ۲۳ اکتبر ۱۹۵۰ ) هنرپیشه، کمدین و آوازخوان اهل ایالات متحده آمریکا بود. وی بین سال های ۱۹۰۴ تا ۱۹۵۰ میلادی فعالیت می کرد.
آل جولسون از اولین سوپراستارهای دنیای سرگرمی محسوب می شود؛ مدت ها قبل از اینکه حتی واژه سوپراستار در سینما رواج یابد، او در دهه ۱۹۲۰ به مدت یک دهه، بزرگترین سرگرمی ساز ایالات متحده به شمار می آمد.
آل جولسون با نام اصلی آسا یولسون ( به انگلیسی: Asa Yoelson ) در سال ۱۸۸۶ در لیتوانی که در آن زمان بخشی از خاک امپراتوری روسیه به شمار می آمد متولد شد و در سن ۵ سالگی همراه با والدین یهودی خویش به ایالات متحده مهاجرت نمود.
او کار خویش را از سیرک ها و نمایش های کمدی عامیانه و واریته های نمایشی آغاز کرد و در مدت کمی تبدیل به سوپراستار شد. از مشخصه های کاری آل جولسون روی صحنه نمایش، سیاه کردن چهره همانند سیاهان و استفاده از سوت های ملودیک شبیه آواز پرندگان برای شیرین کاری یا فاصله گذاری در ترانه هایش بود. او سبک جدیدی از آواز خوانی پاپ در سینما به نام خودش ثبت کرد.
شاید معروفیت جولسون را در سبک هایی همچون پاپ، جاز، رگتایم و … تنها بتوان با معروفیت الویس پرسلی در راک اند رول مقایسه کرد. اکثر هنرپیشه، خواننده های بعدی مانند بینگ کرازبی، جودی گارلند، جری لوئیس و باب دیلن تحت تأثیر کارهای او قرار داشتند. تنها یکی از کارهای او در ایالات متحده ( Sonny Boy ) ، بیش از ده میلیون کپی به فروش رسید.
آل جولسون را با نقشی که در اولین فیلم تمام ناطق سینما، خواننده جاز ( ۱۹۲۷ ) ، ایفا کرد، می شناسند. در حالی که او بعد از این فیلم نیز، در یک سری فیلم های موزیکال موفق در سینما حضور بهم رسانید. فعالیت های بشردوستانه او نیز زبانزد بود. در طی جنگ جهانی دوم و جنگ کره، او تمام انرژی و وقت و سرمایه خود را وقف فعالیت های نوع دوستانه کرده بود.
در سال ۱۹۴۶ فیلم - زندگینامه او با نام جولسون دوباره آواز می خواند ساخته شد که در آن لری پارکس در نقش وی ظاهر گشت و ترانه های او را ( با صدای اصلی آل ) لب خوانی کرد. این فیلم در سه رشته نامزد جایزه اسکار شد.
از ترانه های مشهور او می توان به «برو به یکی بگو که باور کنه» اشاره کرد که در دوران جنگ جهانی اول اجرا شد و در آن ویلهلم دوم ( قیصر آلمان و پادشاه پروس ) به طور مستقیم مورد خطاب قرار گرفت. [ ۱]