ال اس دی

اِل اِس دی ( LSD ) با نام شیمیایی لایزرژیک اسید دی اتیل آمید ( به انگلیسی: Lysergic acid diethylamide ) که در فرهنگ عامه با نام اسید نیز شناخته می شود، معروف ترین سایکواکتیو در دسته روان گردان ها است. واژه LSD نخستین بار از کلمه آلمانی Lysergsäure diethylamid برگرفته شده است. [ ۱]
این ماده به طور گسترده برای مصارف تفریحی و درمانی مورد استفاده قرار می گیرد. به طور معمول ال اس دی بلعیده یا روی زبان نگه داشته می شود. این دارو همچنین بر روی حبه قند یا بلاتر هم قرار داده می شود. [ ۲]
ال اس دی اولین بار در سال ۱۹۳۸ توسط یک شیمیدان سوئیسی به نام آلبرت هافمن، که به امید دست یافتن به دارویی جدید، انواع ترکیبات ارگوت را آزمایش می کرد، ساخته شد. اما خواص آن تا زمانی که آلبرت هافمن خود شخصاً آن را مصرف نکرده بود، کشف نشد. تجربیات آلبرت هافمن هنگام مصرف این ماده، در دفترچه یادداشت او به ثبت رسیده است. امروزه ال اس دی مصرف رسمی پزشکی ندارد، اما احتمال استفاده از آن در سایکدلیک تراپی برای درمان بیماریهایی چون افسردگی و اعتیاد در حال پژوهش و بررسی است. [ ۳]
اثرات مصرف ال اس دی می تواند غیرقابل پیش بینی باشد. این اثرات به میزان مصرف، شخصیت مصرف کننده و محیط مصرف ال اس دی بستگی دارد. معمولاً تأثیرات آن ۲۰ تا ۶۰ دقیقه پس از مصرف ظاهر می شود و ۶ تا ۱۲ ساعت به طول می انجامد. [ ۴] تأثیرات روان گردان هایی مثل ال اس دی به طور معمول یک تریپ ( سفر ) نامیده می شود.
مصرف ال اس دی باعث تأثیرات موقتی چون گشادی مردمک چشم، کاهش اشتها و افزایش هوشیاری می شود. [ ۵]
یکی از اثرات ال اس دی ایجاد تغییرات هیجانی و حسی در مصرف کننده است. این تغییرات بیشتر از علایم فیزیکی مصرف است. معمولاً شخص مصرف کننده، ابتدا دچار هیجان ها و احساسات شدید و متفاوتی می شود یا احساسات و هیجانات او با سرعت زیاد تغییر می کند. اگر مصرف ال اس دی بیشتر شود؛ مصرف کننده دچار توهمات بصری لذت بخشی می شود. درک مصرف کننده از زمان و از خودش تغییر می کند. گاه ممکن است به نظر برسد حواس پنج گانه با هم مخلوط شده اند. حس لامسه بیشتر می شود. مصرف کننده ممکن است حس کند رنگ ها را می شنود یا صداها را می بیند. به این حالت حس آمیزی می گویند. در بسیاری افراد، این تغییرات حواس باعث ایجاد ترس و وحشت می شوند.

اِل اِس دی (LSD)
(حروف اختصاری معرف دی اتیل آمید لایزرژیک اسید) دارویی روان گردان و توهم زا. ترکیبی است بی رنگ و بی بو که به راحتی ساخته می شود. اعتیادآور و سمی نیست، ولی آثار آن پیش بینی ناپذیرند. مصرف آن در اکثر کشورها غیرقانونی است. این دارو را نخستین بار آلبرت هوفمان، شیمی دان آلمانی، در ۱۹۴۳ ساخت. اِل اِس دی سرنام عبارت آلمانی دی اتیل آمید اسید لُزرگ است. در ۱۹۴۷، سازمان مرکزی اطلاعات (سیا) ال اس دی را روی افرادی ناآگاه آزمایش کرد. در دهۀ ۱۹۵۰، بسیاری از روان شناسان امریکای شمالی از این ترکیب برای اهداف درمانی استفاده می کردند. تیموتی لیری، روان شناس امریکایی (۱۹۲۰ـ۱۹۹۶)، کن کیزی نویسنده و اوگوستوس اوزلی استنلی سوم، شیمی دان، در دهۀ ۱۹۶۰ مصرف اِل اِس دی را برای افزایش هوشیاری و افزایش قوۀ ادراک متداول کردند. در امریکا (۱۹۶۵) و انگلستان (۱۹۶۶)، مجموعه قوانینی تصویب شده است که مصرف اِل اِس دی را ممنوع می کنند. تا آن زمان، ۴میلیون امریکایی از این ترکیب استفاده کرده بودند. سایر کشورها نیز این رویه را دنبال کردند. مصرف این ترکیب آثار فراوانی بر جنبش هیپی ها برجا گذاشت.