ال ئی دی ( به انگلیسی: LED ) یا دیود نورگسیل[ ۱] ( به انگلیسی: Light - Emitting Diode ) یک منبع نور نیم رسانا است که با عبور جریان الکتریکی از آن، از خود نور تابش می کند. الکترونهای موجود در ماده نیم رسانا با حفره های الکترون بازترکیب می شوند و انرژی خود را به شکل فوتون آزاد می کنند. رنگ نور تابیده شده ( مربوط به انرژی فوتون ها ) بستگی به انرژی مورد نیاز الکترون ها برای عبور از شکاف انرژی نیم رسانا دارد. [ ۲] برای به دست آوردن نور سفید از چندین نیم رسانای مختلف استفاده می شود یا اینکه لایه ای از فسفر تاباننده نور بر روی افزاره نیم رسانا قرارداده می شود. [ ۳]
ال ئی دی ها به عنوان یک قطعه الکترونیکی کاربردی در سال ۱۹۶۲ ظهور کردند، و فقط می توانستند نور فروسرخ ضعیفی از خود تابش کند. [ ۴] از ال ئی دی های فروسرخ در کنترل از راه دور افزاره های الکترونیکی مصرفی مانند تلویزیون ها استفاده گردید. اولین ال ئی دی های با نور مرئی بسیار ضعیف بوده و فقط محدود به رنگ قرمز بودند. امروزه ال ئی دی هایی با خروجی های بالا و در کل طیف نور مرئی، فرابنفش، و امواج فروسرخ موجود هستند.
ال ئی دی های اولیه اغلب به عنوان لامپ های نشانگر، جایگزینی برای لامپ های رشته ای کوچک و در نمایشگرهای هفت بخشی استفاده می شدند. تحولات اخیر ال ئی دی های سفید با نور بالا و مناسب برای روشنایی اتاق و فضای باز تولید کرده اند. اختراع ال ئی دی ها منجر به اختراع نمایشگرها و حسگرهای جدید شده است، و نرخ بالای کلیدزنی آنها در فناوری ارتباطات پیشرفته مفید است.
ال ئی دی ها نسبت به لامپ های رشته ای مزایای فراوانی دارند، از جمله: مصرف انرژی کمتر، عمر بالاتر، استحکام فیزیکی بالاتر، اندازه کوچکتر، و کلیدزنی سریع تر. ال ئی دی ها همچنین در کاربردهای متنوعی استفاده می شوند، از جمله: لامپ هواپیماها، لامپ های ریسه ای، چراغ جلوی خودروها، تبلیغات، نورپردازی های عمومی، چراغ های راهنمایی، فلش دوربین ها، لامپ های پرورش گیاه، و تجهیزات پزشکی. [ ۵]
برخلاف لیزر، نوری که از ال ئی دی تابش می شود نه از نظر طیفی همدوس است و نه حتی خیلی مونوکرومیک است. با این حال، طیف آن به اندازه کافی باریک است که در چشم انسان به عنوان یک رنگ خالص ( اشباع ) ظاهر می شود. [ ۶] [ ۷] همچنین برخلاف اکثر لیزرها، تابش آن از نظر مکانی همدوس نیست، بنابراین نمی تواند به روشنایی های بسیار زیاد مشخصه لیزرها نزدیک شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفال ئی دی ها به عنوان یک قطعه الکترونیکی کاربردی در سال ۱۹۶۲ ظهور کردند، و فقط می توانستند نور فروسرخ ضعیفی از خود تابش کند. [ ۴] از ال ئی دی های فروسرخ در کنترل از راه دور افزاره های الکترونیکی مصرفی مانند تلویزیون ها استفاده گردید. اولین ال ئی دی های با نور مرئی بسیار ضعیف بوده و فقط محدود به رنگ قرمز بودند. امروزه ال ئی دی هایی با خروجی های بالا و در کل طیف نور مرئی، فرابنفش، و امواج فروسرخ موجود هستند.
ال ئی دی های اولیه اغلب به عنوان لامپ های نشانگر، جایگزینی برای لامپ های رشته ای کوچک و در نمایشگرهای هفت بخشی استفاده می شدند. تحولات اخیر ال ئی دی های سفید با نور بالا و مناسب برای روشنایی اتاق و فضای باز تولید کرده اند. اختراع ال ئی دی ها منجر به اختراع نمایشگرها و حسگرهای جدید شده است، و نرخ بالای کلیدزنی آنها در فناوری ارتباطات پیشرفته مفید است.
ال ئی دی ها نسبت به لامپ های رشته ای مزایای فراوانی دارند، از جمله: مصرف انرژی کمتر، عمر بالاتر، استحکام فیزیکی بالاتر، اندازه کوچکتر، و کلیدزنی سریع تر. ال ئی دی ها همچنین در کاربردهای متنوعی استفاده می شوند، از جمله: لامپ هواپیماها، لامپ های ریسه ای، چراغ جلوی خودروها، تبلیغات، نورپردازی های عمومی، چراغ های راهنمایی، فلش دوربین ها، لامپ های پرورش گیاه، و تجهیزات پزشکی. [ ۵]
برخلاف لیزر، نوری که از ال ئی دی تابش می شود نه از نظر طیفی همدوس است و نه حتی خیلی مونوکرومیک است. با این حال، طیف آن به اندازه کافی باریک است که در چشم انسان به عنوان یک رنگ خالص ( اشباع ) ظاهر می شود. [ ۶] [ ۷] همچنین برخلاف اکثر لیزرها، تابش آن از نظر مکانی همدوس نیست، بنابراین نمی تواند به روشنایی های بسیار زیاد مشخصه لیزرها نزدیک شود.
wiki: ال ئی دی