اقویا

/~aqviyA/

معنی انگلیسی:

the strong or powerful

لغت نامه دهخدا

اقویا. [ اَق ْ ] ( از ع ، ص ، اِ ) مردمان قوی و توانا و زورآور، ضد ضعفا. ( ناظم الاطباء ). زورمندان. ( غیاث اللغات ) ( آنندراج ). رجوع به اقویاء شود.

( صفت اسم ) جمع قوی نیرومندان توانایان زور آوران مقابل ضعفائ : (ضعفا از عهد. اقویا بر نیایند . )
مردمان قوی و توانا و زور آور . زورمندان .

( اَ ) [ ع . ] (ص . اِ. ) جِ قوی ، نیرومندان .

= قَوی

اهل شوکت ؛ خداوندان قوت و قدرت. ( ناظم الاطباء ) .

جمعِ قوی، تلفظ: اَقْوْیا
معمولاً به طبقۀ اشراف و فرمان روا گفته می شود.