اقلیم پذیری

دانشنامه آزاد فارسی

اِقلیم پذیری (acclimation)
(یا: خوگیری) تغییرات فیزیولوژیک در موجودی زنده، به سبب شرایط محیطی جدید. وقتی انسان ها به ارتفاعات بالا صعود می کنند، برای جبران میزان کم اکسیژن هوا، تعداد گلبول های قرمز آنان افزایش می یابد تا ظرفیت حمل اکسیژن افزایش یابد. در مفهوم تکاملی، توانایی اقلیم پذیری سازگاری مهمی است، زیرا اجازه می دهد موجود زنده با تغییراتی محیطی که در طول زندگی با آن مواجه می شود، سازش یابد. انسان ها توانایی اقلیم پذیری خویش را با پراکنده شدن از یک منبع منفرد، مثلاً کلنی های یهودی، انگلیسی و آلمانی و افریقاییدر دنیای جدید، به بخش های فراوانی در سراسر جهان ثابت کرده اند. اقلیم پذیری همیشه موفق نیست و بیماری هایی که برای بومیان یک کشور نسبتاً بی ضرر هستند، ممکن است برای مهاجران کشنده باشند. ازجمله مالاریا و ناراحتی های کبدی در نواحی گرمسیری بر اروپاییان اثر می گذارند و مشکلات ریوی در افریقاییانی که به نواحی سردتر منتقل شده اند، امری شایع است. در ۱۸۵۴، ژونروا سنتیلردر فرانسه انجمنی برای مطالعۀ عملی و نظری این موضوع بنیاد گذاشت.

پیشنهاد کاربران

بپرس