اقعاط

لغت نامه دهخدا

اقعاط. [ اِ ] ( ع مص ) واشدن از کسی و جداگردیدن. ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) ( منتهی الارب ). || فریاد کردن. ( ناظم الاطباء ). بانگ و فریاد کردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || درشتی نمودن در سخن و فحش گفتن. || خوار و سبک داشتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ).

پیشنهاد کاربران