اقطاف

لغت نامه دهخدا

اقطاف. [ اِ ] ( ع مص ) خداوند ستور قطوف گردیدن. ( از اقرب الموارد ) ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). || بوقت درو رسیدن انگور. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ). نزدیک شدن میوه بچیدن. || اقطاف دابه ؛ رفتن همچون رفتن آن چارپا و پیروی کردن از آن. ( اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران