اقسام بینه

[ویکی فقه] بینه مؤنث بیّن است و در لغت به معنای فاصل، روشن و آشکار می باشد.
بینه در اصطلاح به معنای حجت و دلیل می باشد. چرا که حجت دلیل آشکارکننده و فیصله دهنده حق است. ماده ۱۶۷۶ در المجله، در تعریف بیّنه آمده است: «البیّنة هی الحجة القویه»، «بیّنه عبارت است از حجت و دلیل نیرومند».
معنای بینه در کتب حقوقی
در کتب حقوقی امروز، بیّنه به دو معنی به کار می رود: بیّنه شخصی یا به تعبیر فنی خاص: شهادت، و بیّنه کتبی یا سند. ما در اینجا به بررسی حجّیت و نحوه آن در مورد هر دو نوع نخست از نظر فقه و سپس از نظر قوانین معاصر می پردازیم.بیّنه شخصی یا «شهادت»
معنای لغوی شهادت
شهادت در لغت: به معنای حضور است. در حدیث نبوی آمده است «الغنیمة لمن شهد الواقعه». یعنی غنیمت جنگی از آن کسی است که در واقعه جنگ «حاضر» بوده است. وقتی می گویند فلان کس شاهد فلان ماجرا بوده، یعنی حاضر در قضیه بوده است. « شهید » را از آن جهت گویند که مرگش در صحنه کارزار روی داده است.
← کاربرد کلمه
...