اقزاء

لغت نامه دهخدا

اقزاء. [ اِ ] ( ع مص ) عیب ناک گردیدن سپس راستی. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). عیب ناک گردیدن پس از درستی. ( از اقرب الموارد ).

اقزاء. [ اَ ق ِزْ زا ] ( ع اِ ) ج ِ قِزّ. ( ناظم الاطباء ). رجوع به قز شود.

پیشنهاد کاربران