اقتصاد هنر و ادبیات

اقتصاد هنر و ادبیات یا اقتصاد فرهنگی ( در ادامه برای سهولت این کلمه مورد استفاده قرار می گیرد ) ، شاخه ای از اقتصاد است که به مطالعه ی خلق ، توزیع و استفاده از آثار هنری ، ادبیات و محصولات خلاقانه و / یا فرهنگی مشابه می پردازد. برای مدت طولانی ، مفهوم "هنر" در عرف آنگلو - ساکسون محدود به هنرهای تجسمی ( به عنوان مثال ، نقاشی ) و هنرهای نمایشی ( موسیقی ، تئاتر ، رقص ) بود. اقتصاد فرهنگی از ابتدای دهه 1980 با مطالعه صنعت فرهنگی ( سینما ، برنامه های تلویزیونی ، نشر کتاب و انتشار موسیقی ) و اقتصاد نهادهای فرهنگی ( موزه ها ، کتابخانه ها ، ساختمان های تاریخی ) گسترش یافته است.
اقتصاد فرهنگی به طور گسترده ای به هنر مربوط می شود. کالاهای مورد نظر دارای محتوای خلاقانه هستند اما این موضوع برای یک کالای فرهنگی کافی نیست. آثار یک طراح لباس مانند پارچه و لباس به عنوان اثر هنری یا فرهنگی در نظر گرفته نمی شوند. کالاهای فرهنگی به جای ویژگی های ظاهری دارای ارزش نمادین هستند. ( برای ملاحظه بیشتر به مطالعات موسسات فرهنگی رجوع کنید ) . تفکر اقتصادی در دهه های گذشته در بیشتر مناطق جهان در مورد آلودگی، فساد و آموزش به کار گرفته شده است.
آثار فرهنگی و هنری از کیفیت خاصی برخوردار هستند که ویژگی منحصر به فرد آنهاست. در حالی که کالاهای اقتصادی دیگر، عمومی و قابل جایگزینی هستند اما تنها یک نمونه از نقاشی مشهور مونا لیزا و تنها یک نمونه از مجسمه ی معروف رودین به نام مرد متفکر، وجود دارد. در حالی که می توان از این آثار کپی کرد و تعداد بسیار زیادی پوستر ارزان قیمت مونا لیزا و مجسمه های کوچک کارخانه ای مرد متفکر فروخته شده، نسخه های کپی شده به عنوان جایگزینی برای آثار هنری اصلی در نظر گرفته نمی شوند در حالی که یک مصرف کننده مقداری شکر درجه یک کوبا را همانند و جایگزین مقداری شکر درجه یک آمریکا می بیند. از آنجا که هیچ معادل یا جایگزینی برای این آثار هنری وجود ندارد، اقتصاددان مشهور مکتب کلاسیک، آدام اسمیت، ارزش گذاری آن ها را غیر ممکن می دانست. آلفرد مارشال بیان کرد که تقاضای نوعی کالای فرهنگی به میزان استفاده ی آن برای هر فرد بستگی دارد  ; هر چه بیشتر به یک نوع موسیقی گوش دهید بیشتر قدر آن را می دانید. در چارچوب اقتصادی او این کالاها مطلوبیت نهایی نزولی معمول برای سایر کالاهای اقتصادی را ندارند.
کارهای کلیدی در حوزه ی اقتصاد فرهنگی شامل مطالعات باومول و بوون ( هنرهای نمایشی، معضل اقتصادی، 1966 ) و گری بکر در خصوص کالاهای اعتیاد آور و همچنین آلن پیکاک ( انتخاب عمومی ) می باشد. این مقاله ی مختصر به بخش هایی همچون مطالعات اقتصادی هنرهای نمایشی، بازار آثار هنری فردی، بازار هنر در صنایع فرهنگی، اقتصاد میراث فرهنگی و بازار کار در بخش هنر تقسیم شده است.