اقتصاد منابع طبیعی ( به انگلیسی: Natural resource economics ) به عرضه، تقاضا، و تخصیص منابع طبیعی زمین می پردازد. یکی از اهداف اصلی اقتصاد منابع طبیعی، رسیدن به درک بهتر از نقش منابع طبیعی در اقتصاد است تا بتوانیم از این طریق، در مدیریت این منابع به روش هایی پایدارتر دست یابیم و از بقای آن ها برای نسل های بعدی اطمینان حاصل کنیم. اقتصاددانان در این شاخه از علم اقتصاد، اثرات متقابل میان سیستم های اقتصادی و طبیعی را با هدف دستیابی به یک اقتصاد پایدار و کارآمد، مطالعه می کنند. [ ۱]
اقتصاد منابع طبیعی یک حوزۀ فرارشته ای در تحقیقات آکادمیک اقتصادی است که هدف آن نشان دادن ارتباط و وابستگی میان فعالیت های اقتصادی انسان و اکوسیستم های طبیعی است. در این رشته بررسی می شود که با توجه به محدودیت های اکولوژیک منابع طبیعی، کارکرد اقتصاد باید چگونه باشد. اقتصاد منابع رشته های مختلفی را از علوم طبیعی و علوم انسانی به هم پیوند می دهد. مدل های اقتصادی که منابع طبیعی را به عنوان ورودی در نظر می گیرند، باید به گونه ای تغییر کنند که ویژگی های خاص این منابع در نظر گرفته شود. موضوعات معمول دانشگاهی این رشته شامل مدل های ماهی گیری، مدل های جنگل داری، و مدل های استخراج مواد معدنی می شد. اگرچه در سالیان اخیر، منابع دیگری همچون هوا، آب، اقلیم جهانی، و به طور کل منابع «زیست محیطی» روز به روز در اهمیت بیشتری در عرصهٔ سیاست گذاری پیدا کرده اند.
امروزه توجه آکادمیک و سیاست گذاری، فراتر از بهره برداری بهینهٔ منابع سه گانه ( ماهی، جنگل، مواد طبیعی ) است و مدیریت دیگر منابع طبیعی هم حائز اهمیت است. به عنوان مثال، منظره های طبیعی و استفادهٔ تفریحاتی از آنان نیز جزو منابع طبیعی به حساب می آیند. وجود چنین مناظری حتی در محاسبهٔ سطح رفاه اجتماعی نیز می تواند وارد شود.
بخش اقتصادی و سیاست گذاری این رشته بر جنبه های انسانی مشکلات زیست محیطی تمرکز دارند. مباحث معمول اقتصاد منابع طبیعی و اقتصاد محیط زیست این موارد را شامل می شود: دولت رفاه، استفاده از زمین، کنترل آلودگی، استخراج منابع، ارزش گذاری غیربازاری، فرسودگی منابع، پایداری، مدیریت زیست محیطی، و سیاست گذاری زیست محیطی. چند نمونه از موضوعات تحقیقاتی نیز شامل این موارد است: اثرات زیست محیطی کشاورزی، حمل و نقل و شهرنشینی، استفاده از زمین در کشورهای فقیر، تجارت بین الملل و محیط زیست، تغییرات اقلیمی، و پیشرفت های روش شناختی در ارزش گذاری غیربازاری.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاقتصاد منابع طبیعی یک حوزۀ فرارشته ای در تحقیقات آکادمیک اقتصادی است که هدف آن نشان دادن ارتباط و وابستگی میان فعالیت های اقتصادی انسان و اکوسیستم های طبیعی است. در این رشته بررسی می شود که با توجه به محدودیت های اکولوژیک منابع طبیعی، کارکرد اقتصاد باید چگونه باشد. اقتصاد منابع رشته های مختلفی را از علوم طبیعی و علوم انسانی به هم پیوند می دهد. مدل های اقتصادی که منابع طبیعی را به عنوان ورودی در نظر می گیرند، باید به گونه ای تغییر کنند که ویژگی های خاص این منابع در نظر گرفته شود. موضوعات معمول دانشگاهی این رشته شامل مدل های ماهی گیری، مدل های جنگل داری، و مدل های استخراج مواد معدنی می شد. اگرچه در سالیان اخیر، منابع دیگری همچون هوا، آب، اقلیم جهانی، و به طور کل منابع «زیست محیطی» روز به روز در اهمیت بیشتری در عرصهٔ سیاست گذاری پیدا کرده اند.
امروزه توجه آکادمیک و سیاست گذاری، فراتر از بهره برداری بهینهٔ منابع سه گانه ( ماهی، جنگل، مواد طبیعی ) است و مدیریت دیگر منابع طبیعی هم حائز اهمیت است. به عنوان مثال، منظره های طبیعی و استفادهٔ تفریحاتی از آنان نیز جزو منابع طبیعی به حساب می آیند. وجود چنین مناظری حتی در محاسبهٔ سطح رفاه اجتماعی نیز می تواند وارد شود.
بخش اقتصادی و سیاست گذاری این رشته بر جنبه های انسانی مشکلات زیست محیطی تمرکز دارند. مباحث معمول اقتصاد منابع طبیعی و اقتصاد محیط زیست این موارد را شامل می شود: دولت رفاه، استفاده از زمین، کنترل آلودگی، استخراج منابع، ارزش گذاری غیربازاری، فرسودگی منابع، پایداری، مدیریت زیست محیطی، و سیاست گذاری زیست محیطی. چند نمونه از موضوعات تحقیقاتی نیز شامل این موارد است: اثرات زیست محیطی کشاورزی، حمل و نقل و شهرنشینی، استفاده از زمین در کشورهای فقیر، تجارت بین الملل و محیط زیست، تغییرات اقلیمی، و پیشرفت های روش شناختی در ارزش گذاری غیربازاری.
wiki: اقتصاد منابع طبیعی