اقب

لغت نامه دهخدا

اقب. [ اَ ق َب ب ] ( ع ص ) باریک و لاغرمیان. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). ج ، قُب . گویند: خیل قب ؛ ای ضوامر. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). باریک میان. ( المصادر زوزنی ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( مهذب الاسماء ).

فرهنگ فارسی

باریک و لاغر میان جمع قب .

پیشنهاد کاربران

بپرس