لغت نامه دهخدا
اقاویل. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ اقوال. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). جج ِ قول. ( ترجمان القرآن ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ) : و اقاویل انصاف ازاباطیل خلاف صیانت کنی. ( سندبادنامه ). او را بمواعیدزور و اقاویل غرور بفریفت. ( ترجمه تاریخ یمینی ). فرهنگ فارسی
جمع اقوال و جمع الجمع قول
( اسم ) جمع اقوال جمع الجمع : قول گفتارها سخنان . فرهنگ معین
( اَ ) [ ع . ] ( اِ. ) جِ اقوال ، ججِ قول . 