اقامتگاه

/~eqAmatgAh/

مترادف اقامتگاه: اتراقگاه، توقفگاه، منزلگاه، مسکن، موطن

معنی انگلیسی:
dwelling, quarters, residence, domicile, residence, domicile

فرهنگستان زبان و ادب

{accommodation} [عمومی] مکانی برای اقامت با امکانات متعارف اقامتی

دانشنامه اسلامی

[ویکی فقه] اِقامَتْگاه ، اصطلاح حقوقی به معنی محل سکنای شخص و مرکز مهم امور او می باشد. اقامتگاه همچون «اسم » از مشخصات هر شخص حقیقی یا حقوقی است . اقامتگاه در حقوق داخلی و حقوق بین الملل خصوصی دارای اهمیت و آثار گوناگونی است . اقامتگاه در فقه اسلامی عنوان خاصی ندارد و مواد ۱۰۰۲ تا ۱۰۱۰ قانون مدنی ایران با استفاده از حقوق جدید اروپا ، به ویژه از قانون مدنی فرانسه اقتباس شده است .
اقامتگاه در لغت به معنی محل سکنا به کار رفته ، و در اصطلاح حقوقی «اقامتگاه هر شخصی عبارت از محلی است که شخص در آن جا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آن جا باشد...».
فرق مسکن و اقامتگاه
در اصطلاح حقوقی «مسکن » مرکز زندگی مادی و سکنای هر شخص است ، در حالی که «اقامتگاه » ناظر به مرکز زندگی حقوقی فرد است . هیچ کس نمی تواند بیش از یک اقامتگاه داشته باشد ، در حالی که می تواند دارای چند مسکن باشد.
مبنا در تعیین اقامتگاه
مبنا در تعیین اقامتگاه «مرکز مهم امور» است و اگر قانون مدنی به «محل سکونت » توجه نموده ، از این روست که غالباً مرکز مهم امور فرد همان محل سکنای وی نیز هست . این مبنا در حقوق فرانسه و کشورهای تابع نظام حقوقی رومن و ژرمن نیز پذیرفته شده است ، چنانکه ماده ۱۰۲ «قانون مدنی فرانسه » از آن به «مرکز اصلی ِ» شخص تعبیر کرده است . در نظام آنگلو ساکسون هر فرد دارای اقامتگاه اصلی یا طبیعی است ، یعنی محلی که در آن متولد شده است و آن محل قانوناً اقامتگاه او تلقی می شود، تا اقامتگاه جدیدی اختیار کند که در این صورت اقامتگاه جدید اقامتگاه انتخابی او خواهد بود.
عناصر بوجود آورنده
...

دانشنامه آزاد فارسی

اِقامَتگاه
محلی که شخصی حقیقی یا حقوقی (← شخص_حقیقی_و_حقوقی) در آن جا ساکن و یا مرکز مهم امور او در آن جا واقع است. ملاک در اقامتگاه، محلی است که مرکز مهم ادارۀ امور شخص باشد که معمولاً محل سکونت او نیز هست و اگر این دو محل متفاوت باشد، مرکز ادارۀ امور، اقامتگاه اوست (مادۀ ۱۰۰۲ قانون مدنی). مرکز ادارۀ امور، جایی است که شخص شغل و کسب و کار یا علایق ملکی دارد. اقامتگاه اشخاص حقوقی مانند شرکت ها یا مؤسسات تجاری و غیرتجاری، مرکز عملیات آن هاست (مادۀ ۱۰۰۲ قانون مدنی). مرکز عملیات محل ادارۀ امور و مرکز اصلی شخص حقوقی است و در صورتی که محل ادارۀ امور شخص حقوقی، غیر از مرکز اصلی و عملیات او باشد، مرکز اصلی او اقامتگاه او محسوب می شود (مادۀ ۵۹۰ـ۵۹۱ قانون تجارت و نیز مادۀ ۲۲ آیین دادرسی مدنی). هیچ کس نمی تواند بیش از یک اقامتگاه داشته باشد. در معاملات، طرفین می توانند محل خاصی را به عنوان اقامتگاه قراردادی، تعیین و توافق نمایند (مادۀ ۱۰۱۰ قانون مدنی). اقامتگاه زن، همان اقامتگاه شوهر است. اقامتگاه مأموران دولتی، محلی است که در آن جا مأموریت ثابت دارند و اقامتگاه افراد نظامی، که در پادگان هستند، محل پادگان آن هاست (مواد ۱۰۰۷ و ۱۰۰۸ قانون مدنی).

مترادف ها

residence (اسم)
سکنی، مقر، عمارت، مقام، محل اقامت، اقامت گاه، سکونت

domicile (اسم)
مسکن، مقر، خانه، مقام، محل اقامت، اقامت گاه

home (اسم)
موطن، خانه، شهر، اقامت گاه، میهن، وطن

quarter (اسم)
بخش، ربع، محله، اقامت گاه، یک چهارم، چارک، برزن، مدت سه ماه، زنهار، چهارک، یک چارک

residency (اسم)
محل اقامت، اقامت گاه

فارسی به عربی

سکن , مسکن
بیت

پیشنهاد کاربران

سرمنزل
توی جدول من وثاق درومد، ،
dwelling / Adobe / Residence
Unit of accommodation
اقامتگاه رابطه ای مادی و حقوقی که شخص را، بدون توجه به تابعیت، به قسمتی از خاک یک کشور پیوند می دهد. به عبارت دیگر، اقامتگاه جایگاه حقوقی شخص را در یک کشور مشخص می نماید. اقامتگاه از جمله مفاهیم حقوقی مشترک در حقوق داخلی و حقوق بین المللی است. در حقوق داخلی اقامتگاه جزو موضوعات حقوق خصوصی است و به وضعیت شخص برمی گردد. وفق مادهٔ ۱۰۰۲ قانون مدنی ایران � اقامتگاه هر شخصی عبارت از محلی که شخص در آنجا سکونت داشته و مرکز مهم امور او نیز در آنجا باشد. اگر محل سکونت شخص عیر از مرکز مهم امور او باشد، مرکز امور او اقامتگاه محسوب می شود�. در حقوق بین الملل، اقامتگاه در کنار تابعیت یکی از عوامل تقسیم جغرافیای اشخاص در جامعه بین المللی است. در حقوق بین الملل خصوصی، در برخی مواقع، اقامتگاه نقش مهمی را در تعیین صلاحیت قضایی ( تعین دادگاه صالح ) و صلاحیت قانونگذاری ( تعین قانون حاکم بر دعوی ) در رسیدگی به دعاوی بین المللی ایفا می کند. نوع دیگری از اقامتگاه ها اقامتگاه بومگردی است مثل اقامتگاه بومگردی چم زین .
...
[مشاهده متن کامل]

توصیف
در قانون، اقامتگاه ( همچنین محل اقامت ) یک واحد مستقل اقامتی است که توسط یک یا چند خانوار به عنوان مسکن استفاده می شود، مانند خانه، آپارتمان، خانه سیار، خانه قایقی، وسیله نقلیه و یا دیگر سازه ها. یک اقامتگاه به طور معمول شامل ساختمان های مجاور هم، سایبان و غیره می شود که در محدوده یک ملک قرار دارند.
طبق قوانین انگلیس، یک اقامتگاه به عنوان یک واحد مستقل مسکونی، مانند یک ساختمان، بخشی از یک ساختمان، کاروان، خانه قایقی یا خانه متحرک تعریف می شود. معمولاً چادر در این تعریف نمی گنجد.

سرمنزل. . . . سکونت گاه. . . . منزلگاه. . . . ماوا. . . .
زیستگاه
مانشجا ( زیر "ن" )
مانشگاه ( زیر "ن" )
مثل دانشگاه محل یادگیری علم ودانش

بپرس