اقابابا مخمور

در کلیات یوسفی از آقابابا مخمور چنین یاد شده است: «در زمان دولت خاقان جنت مکان، فتحعلی شاه قاجار، استاد آقا بابای مخمور سرآمد استادان عصر خود بود. » در همین رساله، تقسیم بندی موسیقی ایرانی به دوازده دستگاه به آقابابا مخمور نسبت داده شده است و نام آن ها نیز چنین آمده است: راست پنج گاه، نوا نِشابور، همایون، ماهور، رُهاب، شول و شهناز، چهارگاه مخالف، سه گاه، دوگاه، زابل، عَشیران، نیریز. با این همه، از آنجا که این اطلاعات احتمالاً به واسطهٔ رجبعلی خان کرمانی، شاگرد آقابابا و از مطربان دربار فتحعلی شاه نقل شده است، حدس می زند که وصفِ استادی آقابابا آمیخته با اغراق باشد.
از آقابابا با نام «آقابابا مخمور اصفهانی» نیز یادشده است و حدس زده می شود که این شخص همان «آقابابا نقاش باشی» باشد که نقاشی اصفهانی در دربار فتحعلی شاه بود. اگر چنین باشد، در آن صورت ممکن است وی در انتقال سبک هنری اصفهان به تهران نقش داشته باشد. البته بسیاری از موسیقی دانان دیگر نیز در دوران قاجاریه ( از جمله در زمان ناصرالدین شاه و مظفرالدین شاه از دیگر شهرها به تهران مهاجرت کردند.