افگانه افتادن. [ اَ ن َ / ن ِاُ دَ ] ( مص مرکب ) افتادن بچه ناتمام : فلک را سهمش اردر خانه افتدحوادث ز اشکمش افکانه افتد.امیرخسرو دهلوی.
