افهاء

لغت نامه دهخدا

افهاء. [ اِ ] ( ع مص ) خطا کردن رأی کسی و برگردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ).

افهاء. [ اَ ]( ع اِ ) ج ِ فوه ، بمعنی دهان. افواه. ( منتهی الارب ).

پیشنهاد کاربران