افلات
لغت نامه دهخدا
افلات. [اِ ] ( ع مص ) فوت شدن چیزی. || گذاشتن. || فوت کردن. لازم و متعدی. ( ناظم الاطباء ) ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || بجستن و بجهانیدن. ( تاج المصادر بیهقی ). برستن و برهانیدن. ( المصادرزوزنی ). جستن. انفلات. ( یادداشت مؤلف ) :
فلایومن علی من افلت من
اولئک من الموت الموت ان یقع.
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید