افطس
لغت نامه دهخدا
افطس. [ اَ طَ ] ( اِخ ) علی. از علویانی که در زمان مأمون عباسی در بصره خروج کرد. رجوع شود به تاریخ گزیده ص 312.
افطس. [ اَ طَ ] ( اِخ ) ( بنی... ) نام سلسله ای از حکمرانان قسمتی از اندلس است. این سلسله بدست ابن افطس که از نژاد بربرها بود در اوائل قرن پنجم تأسیس یافت و تا تاریخ 483 هَ. ق. حکومت کردند. رجوع به قاموس الاعلام ترکی شود.
فرهنگ فارسی
(صفت ) مردی که استخوان بینی وی فرو رفته و نوک بینی اش پهن باشد پهن بینی .
نام سلسله از حکمرانان قسمتی از اندلس است .
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید