افطاء
لغت نامه دهخدا
افطاء. [ اَ طَءْ ] ( ع ص ) مرد برآمده سینه درآمده پشت. مؤنث : فَطْآء. ج ، فُطْء. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). || مرد پهن بینی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). افطس. افط. ( آنندراج ). نای بینی فرونشسته. ( تاج المصادر بیهقی ). نای بینی پهن و فرونشسته. ( مهذب الاسماء نسخه خطی ).
پیشنهاد کاربران
پیشنهادی ثبت نشده است. شما اولین نفر باشید