افضل الدین کرمانی. [ اَ ض َ لُدْ دی ن ِ ک ِ ] ( اِخ )خواجه محمد. مؤلف دستورالوزراء آرد: وی بوفور فضایل و کمالات نفسانی و کثرت وقوف در سرانجام مهمات دیوانی از سایر افاضل وزراء ممتاز بود و بمحامد سیر و حسن صورت سرآمد اکابر آفاق. در فن سیاق هیچکس خیال مساوات با وی در ضمیر نمی نگاشت. و گاهی بنظم اشعار اشتغال مینمود. او با خواجه برهان الدین عبدالحمید وزیر وصلت نمود و بوسیله او در مجلس همایون سلطان سعیدمیرزا راه یافته و بمنصب استیفای دیوان اعلی باصغر منصوب گردید. و در سال 878 هَ. ق. مورد عاطفت شاه سلطان حسین میرزا قرار گرفت و بر مسند وزارت پای نهاد و پیوسته بر مقام و قدرت می افزود و علما را مورد احسان و احترام قرار میداد و از جمله کارهای خیر او بنای مدرسه و مسجد و خانقاه بود. وی در نیمه ماه رجب سال 910درگذشت و در جوار مرقد خواجه عبداﷲ انصاری بخاک سپرده شد. ( از دستورالوزراء صص 433 - 441 ). و رجوع به افضل و حبیب السیر و فهرست آن و شرح احوال رودکی شود.
