افسانه گفتن

لغت نامه دهخدا

افسانه گفتن. [ اَن َ / ن ِ گ ُ ت َ ] ( مص مرکب ) حکایت و حرفهای بی فائده گفتن. ( فرهنگ شعوری ). سمر. ( دهار ). مسامره. ( منتهی الارب ). قصه خواندن. حکایت و سرگذشت گفتن :
کجاآن عیش و آن شبها نشستن
همه شب تا سحر افسانه گفتن.
نظامی.
با آن لب جان بخش اسیری که تو دانی
افسانه افسون مسیحا نتوان گفت.
اسیری لاهیجی ( از ارمغان آصفی ).

فرهنگ فارسی

حکایت و حرفهای بی فائده گفتن و افسانیدن متعدی آنست .

پیشنهاد کاربران

بپرس