افزایش مایع آمنیون. افزایش مایع آمنیون یا پلی هیدرآمنیوس ( به انگلیسی: Polyhydramnios ) هنگامی اتفاق می افتد که مایع آمنیوتیک رحم بیش از حد معمول تجمع کند. در یک درصد از بارداری ها گزارش می شود. [ ۱] در بیشتر موارد پلی هیدرآمنیوس خفیف بوده و نیاز به درمان خاصی ندارد و ناشی از اضافه شدن بیشتر مایع آمنیوتیک در نیمه دوم بارداری است. با این حال پلی هیدرامنیوس شدید ممکن است باعث نفس تنگی، زایمان زودرس، پایین افتادن بند ناف و… شود که باید مورد پیگیری قرار بگیرد.
مشخص ترین علائم این بیماری ایجاد فشار در ناحیه رحم و اندام های اطراف آن می باشد. در صورت خفیف بودن این عارضه معمولاً علامت و نشانه خاصی دیده نمی شود. اما پلی هیدرآمنیوس شدید ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:
• تنگی نفس
• سوزش سر دل شدید
• ورم در اندام تحتانی
• بزرگ شدن شکم بیشتر از سن حاملگی
• احساس بیرون زدگی جنین
در بیشتر موارد، علت دقیق را نمی توان شناسایی کرد. دلایل مختلفی از جمله عفونت داخل رحمی یا کوریو آنژیوم جفت می تواند باعث افزایش غیرطبیعی مایع آمنیوتیک شود. این بیماری در مادرانی که دوقلو یا چند قلو باردار هستند، بیشتر دیده می شود. بیماری های زمینه ای مادر مانند مشکلات قلبی، مشکلات کلیوی و دیابت ممکن است باعث بروز این مشکل شود. [ ۲] [ ۳] سایر دلایل ناشایع که می تواند باعث پلی هیدرآمنیوس شود، موارد زیر است:
ناهنجاری های دستگاه گوارش مانند آترزی مری و آترزی اثنی عشر ( به معنی ایجاد ناتوانی در بلع مایع آمنیوتیک در جنین ) ، آنانسفالی، شکاف صورت، ایجاد توده های گردن، فیستول و فتق دیافراگمی.
فتق بوخدالک یا باکدالک که به آن فتق مادرزادی دیافراگم نیز گفته می شود. این فتق داخلی باعث می شود، ارگان های داخلی مانند معده و روده وارد حفره قفسه سینه شوند و حتی ریه را تحت تأثیر قرار دهند. در این شرایط دیگر جنین نمی تواند به اندازه کافی مایع آمنیوتیک را بخورد و باعث شرایط پلی هیدرآمنیوس می شود.
اختلالات کلیوی جنین که منجر به افزایش تولید ادرار در دوران بارداری می شود.
ناهنجاری های کروموزومی مانند سندرم داون و سندرم ادواردز، که خود اغلب با ناهنجاری های دستگاه گوارش همراه است.
دیسپلازی اسکلتی یا کوتاهی بدن. در این شرایط حفره قفسه سینه به اندازه کافی برای قرار دادن تمام اندام های جنین بزرگ نیست و باعث محدود شدن نای و مری می شود و اجازه نمی دهد جنین مقدار مناسب مایع آمنیوتیک را ببلعد.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفمشخص ترین علائم این بیماری ایجاد فشار در ناحیه رحم و اندام های اطراف آن می باشد. در صورت خفیف بودن این عارضه معمولاً علامت و نشانه خاصی دیده نمی شود. اما پلی هیدرآمنیوس شدید ممکن است علائم زیر را ایجاد کند:
• تنگی نفس
• سوزش سر دل شدید
• ورم در اندام تحتانی
• بزرگ شدن شکم بیشتر از سن حاملگی
• احساس بیرون زدگی جنین
در بیشتر موارد، علت دقیق را نمی توان شناسایی کرد. دلایل مختلفی از جمله عفونت داخل رحمی یا کوریو آنژیوم جفت می تواند باعث افزایش غیرطبیعی مایع آمنیوتیک شود. این بیماری در مادرانی که دوقلو یا چند قلو باردار هستند، بیشتر دیده می شود. بیماری های زمینه ای مادر مانند مشکلات قلبی، مشکلات کلیوی و دیابت ممکن است باعث بروز این مشکل شود. [ ۲] [ ۳] سایر دلایل ناشایع که می تواند باعث پلی هیدرآمنیوس شود، موارد زیر است:
ناهنجاری های دستگاه گوارش مانند آترزی مری و آترزی اثنی عشر ( به معنی ایجاد ناتوانی در بلع مایع آمنیوتیک در جنین ) ، آنانسفالی، شکاف صورت، ایجاد توده های گردن، فیستول و فتق دیافراگمی.
فتق بوخدالک یا باکدالک که به آن فتق مادرزادی دیافراگم نیز گفته می شود. این فتق داخلی باعث می شود، ارگان های داخلی مانند معده و روده وارد حفره قفسه سینه شوند و حتی ریه را تحت تأثیر قرار دهند. در این شرایط دیگر جنین نمی تواند به اندازه کافی مایع آمنیوتیک را بخورد و باعث شرایط پلی هیدرآمنیوس می شود.
اختلالات کلیوی جنین که منجر به افزایش تولید ادرار در دوران بارداری می شود.
ناهنجاری های کروموزومی مانند سندرم داون و سندرم ادواردز، که خود اغلب با ناهنجاری های دستگاه گوارش همراه است.
دیسپلازی اسکلتی یا کوتاهی بدن. در این شرایط حفره قفسه سینه به اندازه کافی برای قرار دادن تمام اندام های جنین بزرگ نیست و باعث محدود شدن نای و مری می شود و اجازه نمی دهد جنین مقدار مناسب مایع آمنیوتیک را ببلعد.
wiki: افزایش مایع آمنیون