- آذرافزا ؛ افزاینده آذر. فزون کننده آتش.
- بهجت افزا ؛ چیزی که بر بهجت و سرور افزاید. ( ناظم الاطباء ). سرورافزا. رجوع به این کلمه شود.
- جان افزا ؛ چیزی که جان را زیادت کند و قوت دهد. افزاینده جان :
آنچه اسکندر طلب کرد و ندادش روزگار
جرعه ای بود اززلال جام جان افزای تو.
حافظ.
- دانش افزا ؛ آنچه دانش را زیادت کند و فزونی بخشد. افزاینده دانش.- راحت افزا؛ آنچه راحتی را فزون سازد. افزاینده راحت.
- روح افزا ؛ چیزی که روح را زیاد کند و قوت دهد. ( ناظم الاطباء ). جان افزا. رجوع به این کلمه شود.
- زینت افزا ؛ آنچه زینت را زیاد کند و علاوه سازد. افزاینده زینت.
- سرورافزا ؛ آنچه شادمانی و بهجت را زیاد کند و فزونی بخشد. افزاینده سرور. بهجت افزا. رجوع به ترکیب اخیر شود.
- طرب افزا ؛ آنچه نشاط و سرور را بیفزاید و علاوه کند. افزاینده طرب. سرورافزا. بهجت افزا.
- عقل افزا ؛ آن چیز که باعث فزونی عقل گردد و آنرا زیاد کند. افزاینده عقل.
- غم افزا ؛ آنچه اندوه را بیفزاید و آنرا زیاد کند. افزاینده غم.
- فرح افزا ؛ آن چیز که انبساط و سرور را زیاد کند و آنرا فزونی بخشد. افزاینده فرح.
- کارافزا ؛ آنچه که موجب زیادی کارشود و آنرا علاوه کند. افزاینده کار.
- مسرت افزا ؛ آن چیز که موجب افزایش سرور شود و آنرا افزون گرداند. افزاینده مسرت.
- مهرافزا ؛ آنچه علاقه و محبت را زیاد کند و آنرا افزایش دهد. افزاینده مهر :
ماه منظور آن بت زیبای من
سرو روزافزون مهرافزای من.
سعدی.
راستی گویم بسروی ماند این بالای تودر عبارت می نیاید چهر مهرافزای تو.
سعدی.
- نشاطافزا ؛ آنچه شادمانی و مسرت افزاید وآنرا زیاد کند. افزاینده نشاط. و رجوع به افزائیدن و افزودن شود.|| ( فعل امر ) امر به افزودن نیز هست یعنی بیفزا و زیاده کن. ( برهان ) ( آنندراج ) ( هفت قلزم ). امر از افزودن. ( مؤید ) ( شرفنامه منیری ). || ( اِ ) خمیازه. ( برهان ) ( آنندراج ). اخمیازه و تثاؤب. ( از ناظم الاطباء ).