افرینگان


معنی انگلیسی:
blessing

لغت نامه دهخدا

( آفرینگان ) آفرینگان. [ ف َ ] ( اِ ) رجوع به آفرنگان شود.

فرهنگ فارسی

( آفرینگان ) نام یک رشته از نماز های زرتشتیان که در طی سال در جشنها و مواقع مختلف گزارده می شود . مهمترین آن که در متن اوستای گلدنر ضبط شده چهار است : آفرینگان دهمان ( مقدسان ) آفریدگان گاتها آفرینگان گهنبار آفرینگان رپیتوین . توضیح فرهنگ نویسان آنرا یکی از بیست و یک نسک اوستا دانسته اند و صحیح نیست .
( اسم ) یک عده از نمازهای زردشتیان که در طی سال در جشنها و مواقع مختلف بجای آورده میشود . چهار عدد آنها را که مهمترین آفرینگان بشمار میروند باین ترتیب ضبط کردهاند : آفرینگان دهمان ( مقدسان ) آفرینگان گاتها آفرینگان گهنبار آفرینگان رپیپوین .
برخی نمازهاکه زرتشتیان بخصوص درجشنهامی خوانند، آفرنگان هم گفته شده

فرهنگ معین

( آفرینگان ) (فَ ) [ په . ] (اِمر. ) برخی از نمازهای زردشتیان که در جشن ها و مواقع مختلف به جای آورده می شود.

فرهنگ عمید

( آفرینگان ) در آیین زردشتی، نمازی که در بعضی اوقات، به ویژه در جشن ها می خوانند.

دانشنامه عمومی

آفرینگان. آفرینگان ها یا آفرنگان ها یک رشته از نمازهای زرتشتیان است که در سال در جشن ها و هنگام های گوناگون به جای آورده می شود. چهار آفرینگان مهم در متن اوستای گلدنر بدین گونه آمده است: آفرینگان دهمان، آفرینگان گاتا، آفرینگان گاهنبار، آفرینگان رپیتون. آفرینگان ها از همان واژه آفرین و به مانای دعای نیک و ستایش است در برابر نفرین که دعای بد است. در این نمازها به روان مردگان آفرین و درود فرستاده می شود یا به زندگان دعا می کنند. هر یک از آفرینگان ها را در هنگامی ویژه و در آیینی ( مراسمی ) می خوانند. گاهی تنها برای برگزاری مراسمی مذهبی است که کسی بانی آن است و گاه برای سپاسگزاری ( شکرگزاری ) و بزرگداشت کسی است ، گاه نیز برای درگذشتگان و در روزهای ویژه پس از درگذشت کسی.
در اوستا واژگان آفرین و آفریتی و آفریوَنَ فراوان به کار برده شده است و همه جا به مانای آفرین است. آفرین از ریشهٔ فری به مانای دوست داشتن، ستائیدن، خشنود ساختن و آفرین خواندن است. واژهٔ آفریتی در اوستا چنان که واژهٔ دعا در عربی ( دعای له و دعای علیه ) از برای دعای خوب و دعای بد هر دو آمده است. در برخی از فرهنگ های فارسی آفرینگان به معنی یکی از ۲۱ نسک ( کتاب ) زند ضبط شده است. [ ۱]
عکس آفرینگان
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلف

دانشنامه آزاد فارسی

آفرینگان. آفرینْگان
از نمازهای زردشتی. به معنی درود، ستایش، و آفرین است. در دین زردشت، آفرینگان نمازهایی است که در جشن ها و یا برای بزرگداشت شخصی زنده و یا یادبودِ روان درگذشتگان خوانده می شود. مهم ترین آفرینگان ها عبارت اند از آفرینگان دَهمان، آفرینگانِ گاهان، آفرینگان گَهَنبار، آفرینگان رَپیثوین. برای انجام این نمازها پرستشگاه و یا مکان مخصوصی لازم نیست؛ همچنین هر موبد و یا هیربدی مجاز به اجرای این مراسم است. هر آفرینگان در زمان معینی خوانده می شود: آفرینگان دهمان در روز چهارم، دهم، سی ام، و سر سالِ مرگ فرد درگذشته؛ آفرینگانِ گاهان در پنج روز آخر سال تقویم زردشتی که به نام پنج گاه سرودۀ زردشت است؛ آفرینگانِ گهنبار در طی شش وقت در سال که در حقیقت همان جشن های فصلی ایرانیان کهن بود؛ و آفرینگان رپیثوین در هنگام نیمروز.

پیشنهاد کاربران

بپرس