افراغ

لغت نامه دهخدا

افراغ. [ اِ ] ( ع مص ) ریختن. ( منتهی الارب ) ( ترجمان القرآن ترتیب عادل بن علی ) ( تاج المصادر بیهقی ) ( تفلیسی ). تهی کردن. خالی کردن. فروریختن. بریختن. ( یادداشت دهخدا ). ریختن آب. ( از اقرب الموارد ). || ریختن خون. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). || آب ریختن برخود. ( آنندراج ). || آب پر کردن درون چیزی. ( آنندراج ). || ریختن طلا و نقره آب شده در قالب ، چنانکه ریخته گر بریزد. در قالب ریختن طلا و نقره ذوب شده. ( از اقرب الموارد ). || تصفیه ٔحساب. رسیدگی به محاسبات : و کتبه ختای به افراغ محاسبات مشغول گشتند. ( جهانگشای جوینی ). || وارونه کردن ظرف برای ریختن آنچه در آن هست. ( از اقرب الموارد ). و آکنده کردن درون چیزی را.

افراغ. [ ] ( اِ )درختی است که شباهت بدرخت انجیر دارد بلکه میتوان گفت که نوعی از انجیر که بسیار بزرگ و بلندشاخه و پرسایه میباشد. در قدیم الایام در دشت اردن بسیار بود لکن فعلاً از آن درخت در آنجا بجز معدودی در نزدیکی اریحا وجود ندارد و متقدمین در فراهم کردن ثمر آن بسیار اقدام مینمودند. سختی و سنگینی چوبش معروف است و برای بنای خانه ها در کار بوده و از سرو ارزانتر بود و بعضی از تابوت های مصریان را که از این چوب بوده در این ایام یافته اند که با وجودی که مدت 3000 سال است ساخته شده همانا بحالت اصلی و اولی خود باقی میباشد.

افراغ. [ اَ ] ( اِخ ) نام چند موضع در حوالی مکه. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) . رجوع به افراع شود.

فرهنگ فارسی

نام چند موضع در حوالی مکه

پیشنهاد کاربران

اسهال اندیشه
کلمه ( افراغ ) که فعل امر ( افرغ ) ، مشتق از آن است به معنای ریخته گری است ، یعنی فلز آب شده ای را در قالب بریزند.

بپرس