کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلند
ز آفرین تو گر باشد آفروزه من.
سوزنی.
خلیل وار بتان بشکند که نندیشدزآفرازه نمرود منجنیق انداز.
سوزنی.
گشت ز انگشت آفرازه دوزخ نیمه تن او کباب و نیمه مهرّا.
سوزنی.
نرم گشته به لوس و لابه من گرم گشته به آفرازه من.
سوزنی.
افرازه. [ اَ زَ / زِ ] ( اِ ) شعله آتش. فتیله. ( از فرهنگ جهانگیری ) :
کنم ز آتش طبع توافرازه بلند
ز آفرین تو اگر باشد افروزه من.
سوزنی.
نرم گشته به بوس و لابه من گرم گشته به افرازه من.
سوزنی.
- آتش افرازه ؛ افرازنده آتش. آتش زنه. آنچه آتش را فروزد.