افرازه

لغت نامه دهخدا

( آفرازه ) آفرازه. [ زَ / زِ ] ( اِ ) شعله. زبانه. لهب :
کنم ز آتش طبع تو آفرازه بلند
ز آفرین تو گر باشد آفروزه من.
سوزنی.
خلیل وار بتان بشکند که نندیشد
زآفرازه نمرود منجنیق انداز.
سوزنی.
گشت ز انگشت آفرازه دوزخ
نیمه تن او کباب و نیمه مهرّا.
سوزنی.
نرم گشته به لوس و لابه من
گرم گشته به آفرازه من.
سوزنی.

افرازه. [ اَ زَ / زِ ] ( اِ ) شعله آتش. فتیله. ( از فرهنگ جهانگیری ) :
کنم ز آتش طبع توافرازه بلند
ز آفرین تو اگر باشد افروزه من.
سوزنی.
نرم گشته به بوس و لابه من
گرم گشته به افرازه من.
سوزنی.
- آتش افرازه ؛ افرازنده آتش. آتش زنه. آنچه آتش را فروزد.

فرهنگ فارسی

شعله آتش، زبانه آتش
شعله آتش . فتیله

فرهنگ معین

( آفرازه ) (زِ ) ( اِ. ) شعله ، زبانه .

فرهنگ عمید

( آفرازه ) شعلۀ آتش، زبانۀ آتش: خلیل وار بتان بشکند که نندیشد / ز آفرازهٴ نمرود منجنیق افراز (سوزنی: ۲۱۶ ).

فرهنگستان زبان و ادب

{lift truck} [حمل ونقل درون شهری-جاده ای] نوعی جرثقیل کوچک برای بلندکردن و جابه جایی بارهای سنگین

پیشنهاد کاربران

بپرس