افخمی، علی
اَفْخَمی، علی (اقدای یزد ۱۳۳۱ش ـ )زبان شناس و پژوهشگر ایرانی. در ۱۳۵۴ش در رشتة زبان و ادبیات انگلیسی از دانشگاه تبریز مدرک کارشناسی گرفت و در همان سال دیپلم عالی زبان انگلیسی را از دانشگاه کیمبریج اخذ کرد. در ۱۳۵۸ برای فراگیری زبان فرانسوی به کشور فرانسه رفت و پس از یک سال تحصیل در دانشگاه سوربن، دیپلم عالی زبان فرانسوی گرفت. در ۱۳۶۰ موفق به اخذ دانشنامة کارشناسی ارشد در رشتة زبان شناسی شد و در همین رشته و با گرایش زبان شناسی اجتماعی به دریافت دانشنامة دکتری نایل شد. سپس نزدیک به دو سال با نمایندگی ایران در یونسکو و مدتی با بخش مطبوعات فرهنگی سفارت فرانسه همکاری کرد و پس از بازگشت به ایران نیز به تدریس در دانشگاه پرداخت. از مهم ترین فعالیت های اجرایی او، تأسیس دانشگاه مستقل زبان و ادبیات خارجی است. وی برای نخستین بار رشته های زبان و ادبیات ژاپنی و زبان و ادبیات اردو را تأسیس کرد. علاوه بر تدریس، از مشاغل مهم وی می توان به معاونت پژوهشی دانشگاه تهران، ریاست انتخابی دانشکدة ادبیات دانشگاه تهران و ریاست کتابخانة مرکزی و اسناد دانشگاه تهران اشاره کرد. از آثار اوست: فرهنگ توصیفی نقد ادبی (با همکاری نسرین دخت خطاط و ژاله کهنمویی پور)؛ جامعه شناسی زبان، از سری کتاب های دانشگاه کیمبریج؛ فرانظریة زبان شناسی؛ طرح تصحیح تذکر ةالعارفین؛ بررسی زبان شناختی ترجمة قرآن کریم به زبان فرانسه.
wikijoo: افخمی،_علی_(اقدای_یزد_1331ش)