افتیخوس. [ ] ( اِخ ) ( بمعنی بعید ). جوانی بود که در ترواس از طبقه فوقانی خانه ای که پولس آنجا بود، بزیر افتاد زیرا که پولس موعظه خود را طولانی ساخت و افتیخوس نزدیک پنجره نشسته بود و خواب او را درربود و از آنجا بزیر افتاد و بر جای خود سرد شد. پس از آن او را بنزد پولس آوردند و وی را حیات بخشید. ( از قاموس کتاب مقدس ).
