افتدن

لغت نامه دهخدا

افتدن. [ اُ ت َ دَ ] ( مص ) مخفف افتادن باشد. ( آنندراج ) ( فرهنگ فارسی معین ). افتادن. ساقط شدن. ( ناظم الاطباء ). رجوع به افتادن شود.

فرهنگ فارسی

( مصدر ) ( افتاد افتد خواهد افتاد بیفت افتنده افتاده ) ۱ - از بالا بپایین پرت شدن بزمین خوردن سقوط کردن . ۲ - از پا در آمدن ساقط شدن سقط شدن .

فرهنگ عمید

= افتادن

پیشنهاد کاربران

بپرس