افتان خیزان. [ اُ ] ( ق مرکب ) در حال افتادن وخاستن. روشی چون روش طیر یا وحشی به تیرخسته. راه رفتن بسان مست ازپادرآمده. افتان و خیزان : بر کوه شدی و میزدی دست افتان خیزان چو مردم مست.
نظامی.
آخر آن مور میان بسته افتان خیزان چه خطا دید که سرکوفته چون مار برفت.