افتاخ

لغت نامه دهخدا

افتاخ. [ اِ ] ( ع مص ) مانده گردیدن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). وامانده گردیدن. ( از اقرب الموارد ). || تاسه و دمه برافتادن کسی را. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران