افتاب گاه

لغت نامه دهخدا

( آفتاب گاه ) آفتاب گاه.( اِ مرکب ) برآفتاب. مشرقه. ( زمخشری ). آفتاب رو. مشراق. بتو. آنجای خانه که بیشتر روز آفتاب بدان تابد.

فرهنگ فارسی

( آفتاب گاه ) بر آفتاب مشرقه

پیشنهاد کاربران

بپرس