افتاب پهن

لغت نامه دهخدا

( آفتاب پهن ) آفتاب پهن. [ پ َ ] ( اِ مرکب ) در تداول خانگی ، آنگاه از بامداد که قسمتی از سطح سرای را آفتاب گیرد.

( آفتاب پهن ) آنگاه از بامداد که قسمتی از سطح سرای را آفتاب گیرد

آفتاب پهن بودن یا شدن: ساعتی از روز گذاشتن ( آفتاب پهن بود که راه افتادیم )
( صدری افشار، غلامحسین و همکاران، فرهنگ فارسی معاصر )

پهن شدن آفتاب : [عامیانه، اصطلاح] روز شدن.