آفتاب نگار کمبل استوکس. آفتاب نگار کمبل استوکس ( یا کرهٔ استوکس ) یکی از انواع آفتاب نگار است. این وسیله نخستین بار توسط جان فرانسیس کمبل در سال ۱۸۵۳ اختراع و توسط جرج گابریل استوکس در سال ۱۸۷۹ اصلاح شد. طرح اولیه که توسط کمبل ارائه شده بود؛ متشکل از یک کرهٔ شیشه ای بود که درون یک کاسه چوبی قرار گرفته و خورشید با سوزاندن روی کاسه اثر می گذاشت. اصلاح استوکس این بود که نگه دارندهٔ کره را از فلز ساخت و یک نگهدارنده نوار را در پشت کره قرار داد تا با سوزانده شدن نوارها بتوان به مدت زمانی که خورشید در آسمان تابیده است پی برد.
این دستگاه برای ثبت مدت تابش آفتاب طراحی شده است که باعث ایجاد رد سوختگی در نوار می شود.
این وسیله تشکیل شده از یک گوی شیشه ای که عملکردی مانند ذره بین دارد و پرتو آفتاب را روی صفحه ای که در پشت آن قرار دارد متمرکز می کند. محفظه شیشه ای کروی محتوی آب است که خود محفظه در داخل یک کاسه چوبی قرار دارد محفظه پرتوهای نورانی خورشید را شبیه به یک عدسی جمع کرده و روی جدار داخلی کاسه چوبی می اندازد چوب در اثر پرتو متمرکز شده و گرمای به دست آمده از خورشید سوخته و بتدریج خطی در روی جداره چوب کشیده می شود.
روی این صفحه سه شیار مختلف قرار دارد که نوارهای کاغذی ( کارت آفتاب نگار ) درون آن ها قرار می گیرد و زمانی که خورشید در حال تابش باشد این نوارها را با خط نازکی می سوزاند و در پایان روز با اندازه گیری قسمتهای سوخته می توان به مدت زمانی که خورشید در آسمان تابیده است پی برد.
این وسیله رو به جنوب و به صورت کاملاً تراز افقی و در ارتفاع ۱٫۵ متری نصب شده و سپس متناسب با عرض جغرافیایی محل نصب تنظیم می گردد. با توجه به این که در طول سال زاویه تابش خورشید و طول روز تغییر می کند از گراف های متفاوتی استفاده می شود. در بهار و تابستان ( ۱۲ آوریل تا ۲ سپتامبر ) از گراف های قوس بلند در پایین ترین شیار؛ در یک ماه اواخر شهریور تا اواسط مهر همچنین اواخر اسفند تا اواسط فروردین ( ۱ مارس تا ۱۱ آوریل و ۳ سپتامبر تا ۱۴ اکتبر ) از گراف های مستقیم و در شیار میانی و در پاییز و زمستان ( ۱۵ اکتبر تا آخر فوریه ) از گراف های قوس کوتاه و در شیار بالایی استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین دستگاه برای ثبت مدت تابش آفتاب طراحی شده است که باعث ایجاد رد سوختگی در نوار می شود.
این وسیله تشکیل شده از یک گوی شیشه ای که عملکردی مانند ذره بین دارد و پرتو آفتاب را روی صفحه ای که در پشت آن قرار دارد متمرکز می کند. محفظه شیشه ای کروی محتوی آب است که خود محفظه در داخل یک کاسه چوبی قرار دارد محفظه پرتوهای نورانی خورشید را شبیه به یک عدسی جمع کرده و روی جدار داخلی کاسه چوبی می اندازد چوب در اثر پرتو متمرکز شده و گرمای به دست آمده از خورشید سوخته و بتدریج خطی در روی جداره چوب کشیده می شود.
روی این صفحه سه شیار مختلف قرار دارد که نوارهای کاغذی ( کارت آفتاب نگار ) درون آن ها قرار می گیرد و زمانی که خورشید در حال تابش باشد این نوارها را با خط نازکی می سوزاند و در پایان روز با اندازه گیری قسمتهای سوخته می توان به مدت زمانی که خورشید در آسمان تابیده است پی برد.
این وسیله رو به جنوب و به صورت کاملاً تراز افقی و در ارتفاع ۱٫۵ متری نصب شده و سپس متناسب با عرض جغرافیایی محل نصب تنظیم می گردد. با توجه به این که در طول سال زاویه تابش خورشید و طول روز تغییر می کند از گراف های متفاوتی استفاده می شود. در بهار و تابستان ( ۱۲ آوریل تا ۲ سپتامبر ) از گراف های قوس بلند در پایین ترین شیار؛ در یک ماه اواخر شهریور تا اواسط مهر همچنین اواخر اسفند تا اواسط فروردین ( ۱ مارس تا ۱۱ آوریل و ۳ سپتامبر تا ۱۴ اکتبر ) از گراف های مستقیم و در شیار میانی و در پاییز و زمستان ( ۱۵ اکتبر تا آخر فوریه ) از گراف های قوس کوتاه و در شیار بالایی استفاده می شود.
wiki: آفتاب نگار کمبل استوکس