آفتاب نگار. آفتاب نگار ( Sunshine recorder ) وسیله ای است برای اندازه گیری مدت زمان تابش آفتاب در آسمان. به کمک این وسیله می توان زمان طلوع و غروب خورشید همچنین زمان ظهر محلی را نیز تعیین کرد. این دستگاه قادر است فواصل زمان هایی را که در آن فواصل خورشید می درخشد بر روی کارت های ویژه ثبت نماید. یکی از انواع آفتاب نگار، آفتاب نگار کمپبل استوکس است که نخستین بار توسط جان فرانسیس کمپیل در سال ۱۸۵۳ اختراع و توسط جرج گابریل استوکس در سال ۱۸۷۹ اصلاح شد.
این وسیله تشکیل شده از یک گوی شیشه ای که عملکردی مانند ذره بین دارد و پرتو آفتاب را روی صفحه ای که در پشت آن قرار دارد متمرکز می کند. محفظه شیشه ای کروی محتوی آب است که خود محفظه در داخل یک کاسه چوبی قرار دارد محفظه پرتوهای نورانی خورشید را شبیه به یک عدسی جمع کرده و روی جدار داخلی کاسه چوبی می اندازد چوب در اثر پرتو متمرکز شده و گرمای به دست آمده از خورشید سوخته و بتدریج خطی در روی جداره چوب کشیده می شود.
روی این صفحه سه شیار مختلف قرار دارد که نوارهای کاغذی ( کارت آفتاب نگار ) درون آن ها قرار می گیرد و زمانی که خورشید در حال تابش باشد این نوارها را با خط نازکی می سوزاند و در پایان روز با اندازه گیری قسمتهای سوخته می توان به مدت زمانی که خورشید در آسمان تابیده است پی برد.
این وسیله رو به جنوب و به صورت کاملاً تراز افقی و در ارتفاع ۱٫۵ متری نصب شده و سپس متناسب با عرض جغرافیایی محل نصب تنظیم می گردد. با توجه به این که در طول سال زاویه تابش خورشید و طول روز تغییر می کند از گراف های متفاوتی استفاده می شود. در بهار و تابستان ( ۱۲ آوریل تا ۲ سپتامبر ) از گراف های قوس بلند در پایین ترین شیار؛ در یک ماه اواخر شهریور تا اواسط مهر همچنین اواخر اسفند تا اواسط فروردین ( ۱ مارس تا ۱۱ آوریل و ۳ سپتامبر تا ۱۴ اکتبر ) از گراف های مستقیم و در شیار میانی و در پاییز و زمستان ( ۱۵ اکتبر تا آخر فوریه ) از گراف های قوس کوتاه و در شیار بالایی استفاده می شود.
این نوشته برگرفته از سایت ویکی پدیا می باشد، اگر نادرست یا توهین آمیز است، لطفا گزارش دهید: گزارش تخلفاین وسیله تشکیل شده از یک گوی شیشه ای که عملکردی مانند ذره بین دارد و پرتو آفتاب را روی صفحه ای که در پشت آن قرار دارد متمرکز می کند. محفظه شیشه ای کروی محتوی آب است که خود محفظه در داخل یک کاسه چوبی قرار دارد محفظه پرتوهای نورانی خورشید را شبیه به یک عدسی جمع کرده و روی جدار داخلی کاسه چوبی می اندازد چوب در اثر پرتو متمرکز شده و گرمای به دست آمده از خورشید سوخته و بتدریج خطی در روی جداره چوب کشیده می شود.
روی این صفحه سه شیار مختلف قرار دارد که نوارهای کاغذی ( کارت آفتاب نگار ) درون آن ها قرار می گیرد و زمانی که خورشید در حال تابش باشد این نوارها را با خط نازکی می سوزاند و در پایان روز با اندازه گیری قسمتهای سوخته می توان به مدت زمانی که خورشید در آسمان تابیده است پی برد.
این وسیله رو به جنوب و به صورت کاملاً تراز افقی و در ارتفاع ۱٫۵ متری نصب شده و سپس متناسب با عرض جغرافیایی محل نصب تنظیم می گردد. با توجه به این که در طول سال زاویه تابش خورشید و طول روز تغییر می کند از گراف های متفاوتی استفاده می شود. در بهار و تابستان ( ۱۲ آوریل تا ۲ سپتامبر ) از گراف های قوس بلند در پایین ترین شیار؛ در یک ماه اواخر شهریور تا اواسط مهر همچنین اواخر اسفند تا اواسط فروردین ( ۱ مارس تا ۱۱ آوریل و ۳ سپتامبر تا ۱۴ اکتبر ) از گراف های مستقیم و در شیار میانی و در پاییز و زمستان ( ۱۵ اکتبر تا آخر فوریه ) از گراف های قوس کوتاه و در شیار بالایی استفاده می شود.
wiki: آفتاب نگار