افتئات. [ اِ ت ِ ] ( ع مص )بربستن بر کسی باطل را. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ازناظم الاطباء ). باطل بر کسی بربستن. ( از اقرب الموارد ). || کار کردن بخودرایی. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ). برای خود کار کردن. ( ناظم الاطباء ). کار کردن برای خود. ( از اقرب الموارد ). || بناگاه مردن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( از ناظم الاطباء ). ناگهانی مردن و بدین معنی بصیغه مجهول آید. یقال : افتئت فلان ( مجهولا )؛ ای مات فجاءة. ( از اقرب الموارد ).
