افت و انداز. [اُ ت ُ ] ( ترکیب عطفی ، اِمص مرکب ) عبارت از حرکات خوش آینده کردن است. ( آنندراج ) ( بهار عجم ) : افت و انداز بتی را بنده ام کز سرینش نشئه کان میچکد.ملافوقی یزدی ( از آنندراج ).زخمها سر از جگر برکرده و من بیخبرافت و انداز نگاه تیغبارش نازک است.نورالدین ظهوری ( از آنندراج ).