افاویق. [ اَ ] ( ع اِ ) ج ِ اَفواق ، جج ِ فیقَه ، یعنی شیر که میان دو دوشیدن گرد آید در پستان. || آب که در ابر فراهم آید و ساعت بساعت بارد. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). || افاویق اللیل ؛ اکثر از شب. ( منتهی الارب ) ( از ناظم الاطباء ).
