افاجه

لغت نامه دهخدا

( افاجة ) افاجة. [ اِ ج َ ] ( ع مص ) شتاب رفتن. ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ) ( آنندراج ). شتاب رفتن. ( از اقرب الموارد ). || دویدن. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). دویدن اسب : افاج الفرس ؛ عدا. ( از اقرب الموارد ). || جوق جوق فرستادن شتران را بر آب و حوض. ( منتهی الارب ) ( آنندراج ) ( ناظم الاطباء ). دسته دسته فرستادن شتران را بر آب حوض. ( از اقرب الموارد ).

پیشنهاد کاربران