اغوش

�lemqoşar، G�kkuşağı =رنگین کمان - ، quşak، guşak ، qurşaغوشاک=کمربند - Aq quş آق قوش= پرندۀ سفید، قو، ( اسم ترکی ) - ony oguşayar اُنی اُغوشایار =او را می بوسد - kemerny o guşayar کمرنی اُ غوشایار=کمرش را او می بندد - Belini guşak bilen guşayar=کمرش را با کمربند می بندد - qoşasinda yaşayar غوشاسیندا یاشایار=در کنارش ( در بغلش، در همسایگی اش ) زندگی می کند

زبان ترکی باستان به ۲۵۰۰ سال پیش باز می گردد، زمانی که فارسی میانه ( پهلوی ساسانی ) در ایران رواج داشته است. واژگان زیادی از زبان های ایرانی به ترکی باستان وام داده شدند، مانند کوچک که در اوستایی kutaka و نیاهندواروپایی kut بوده است، یا خاتون که در فارسی میانه xātūn بوده و از ریشه نیا ایرانی hwatā́wniH ( مونث hwatā́wā که امروزه خدا شده ) برامده است و توسط زبان ایرانی سغدی به ترکی باستان راه یافته ( ترکی باستان: qatun ) . بنابراین اگر واژه ای در زبان های ایرانی و ترکی مشترک بود باید دید آیا در زبان های ایرانی میانه و کهن به کار می رفته یا نه تا ریشه آن مشخص شود.

اوستایی: duğdār
فارسی میانه: duxtar
فارسی: دختر
مازندرانی: دِتِر
پیرسها ( منابع ) :
فرهنگ فارسی به پهلوی، دکتر بهرام فره وشی
فرهنگ کوچک زبان پهلوی، د. ن. مکنزی
فرهنگ ریشه واژگان فارسی، دکتر علی نورایی
فرهنگ واژگان اوستایی بر پایه فرهنگ کانگا، احسان بهرامی

شفق را شافاق
بهرام را بایرام
و. . .
همچمین کسره را به ی تبدیل میکنند مانند
چاکر را چاکیر
تراکتور را تیراختور
و. .
و اینکه دوغ در پارسی باستان معنی شیر و دوختن و دوشیدن میداده و دختر از این واژه در زبانهای هندواروپایی هست
همچنین اینکه آغوش و آغشته و آمیخته همگی از یک ریشه و فارسی هستند

کچ در ترکی یعنی دیر
کچ در ترکی امر بگذر
و اگر ماخوذ بود تلفظش عوض نمیشد چون این تلفظ برا ترکی نزدیکه
منم به فارسی کلا بیشتر شما واردم
مثل یاغ = روغن به ترکی 😐
عزیزم اونا وقتی به نوشتار عربی در میان اینجور نوشته میشوند
مثلا درستش چولاغ هست شما فارسا چلاق مینویسین
یا گولاغ رو گولاق مینویسین
حرفت کاملا غلط بود
باتشکر

الف - واژگانی که از زبان ایرانیِ سغذی آمده اند و ( ( خ ) ) یا ( ( ک ) ) آنها به ( ( ق ) ) دگرگون شده است :
قشنگ که برگرفته از سغذی xšank میباشد. / قاطر که برگرفته از سغذی xara - tara میباشد. / قند که برگرفته از سغذی xanda میباشد. / نقره که برگرفته از سغذی nākrtē میباشد. / قانون که از سغذی kanonā آمده است. و . . .
ب - واژگان پارسی ای که در گذشته دارای حرف ( ( ک ) ) بوده اند و معمولا توسط عربی این حرف به ( ( ق ) ) دگرگون شده است :
قابوس که در گذشته کاووس بوده است. در پارسی میانه kayos و در اوستایی kāvāusān آمده است. / قالب که در گذشته کالب بوده است. در پارسی میانه kalpād آمده است.
/قز و قزاغند که در گذشته کز و کژاکند بوده اند. در پارسی میانه kač و در پارسی باستان kaž آمده است. / قفیز که در گذشته کویز بوده است که در پارسی میانه kafiz , kapič و در پارسی باستان kapithe آمده است.
/چاقو که در گذشته چاکو بوده است و هم ریشه با چکوش میباشد. / قپان که در گذشته کپان بوده است و احتمالا برگرفته از لاتین campania است. / قهرمان که در گذشته کهرمان بوده است. در اوستایی kara - manah آمده است.
/قاقم ( گونه ای سمور ) که برگرفته از پارسی میانه kākom میباشد. / قبا که برگرفته از پارسی میانه kapāh میباشد. / قباد که برگرفته از پارسی میانه kavāt میباشد. / قومس ( نام شهری ) که برگرفته از پارسی میانه kūmis میباشد. / قیصر که از پارسی میانه kaysar , kēsar آمده است. / قنات که برگرفته از پارسی میانه kānakih , kahas میباشد. / قرابه ( گونه ای ظرف شیشه ای ) که برگرفته از پارسی میانه karāveh میباشد. / قوطی که برگرفته از پارسی میانه kiwōt میباشد. / قربان که برگرفته از کرپان اوستایی میباشد. / قاف که برگرفته از پارسی میانه kāf میباشد. / قم ( نام شهر ) که برگرفته از کمب می باشد. و نمونه های بسیار دیگر از این دست.
. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .
خود واژه ی قز ( دختر در ترکی ) از واژه ی ( کچ، یا کچک ) در زبان کُردی گرفته شده.
افزون برا آن ترکان اصلا واژه ی ( غ ) رو نمی توانند بگن، من با ترکی آشنا هستم و میدانم:مانند واژگان عربی:
غنیمت=قنیمت
غسل=قوسل
غریب=قریب
غدیر=قدیر
و . . . . . . . . . . . .
قره باغ=قره باخ یا قره باق

در پایان آغوش
حالت فعلی درست آن به شاید آگیدن است.
I hugged من آگیدم