( اغمیة ) اغمیة. [ اَ ی َ ] ( ع اِ ) ج ِ غمی ، بمعنی بیهوش. مؤنث و مذکر و تثنیه و جمع در وی یکسان است به آن جهت که مصدر است. یقال : ترکت فلاناً غمی مغشیاً علیه و ترکتهما و ترکتهم و ترکتها غمی کذلک و ان شئت قلت غمیان و هم اغماء. ( منتهی الارب ). و رجوع به اَغماء شود.
