اغمار

لغت نامه دهخدا

اغمار. [ اَ ] ( ع ص ، اِ ) ج ِ غُمر و غُمُر، بمعنی گول و زعفران. ( از منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). نادان و ناآزموده کاران. ( غیاث اللغات ). ج ِ غُمر،زعفران و نوعی طلا که زنان بر روی مالند. و ج ِ غِمر،بمعنی حقد و عطش. ( از اقرب الموارد ). ناآزمودگان. گولان. ( یادداشت بخط مؤلف ) : خواست که بقایای آن اغمار بدست آرد. ( ترجمه تاریخ یمینی ص 348 ).
اغمار. [ اِ ] ( ع مص ) دلیر گشتن بر سختی گرما و راه رفتن سپس سستی آوردن. یقال : «اغمرنی الحر». ( منتهی الارب ) ( ناظم الاطباء ). فتور یافتن گرماآنگاه دلیر شدن و براه درآمدن : اغمرنی الحر؛ ای فترفاجترأت علیه و رکبت الطریق. ( از اقرب الموارد ).

فرهنگ فارسی

( اسم ) جمع غمر غمر کارنادیدگان نا آزمودگان .
دلیر گشتن بر سختی گرما و راه رفتن سپس سستی آوردن .

فرهنگ عمید

= غمر

پیشنهاد کاربران

بپرس